Zakochać się w Piranie

Śródziemnomorze

7 osób

Tematy strony:

Historia miast Atrakcje Praktyczne

Moderatorzy:

Ustawienia strony:

Widoczność: wszyscy
Publikować mogą: wszyscy
Moderacja: po publikacji

RSS RSS

08/12/12 od Agata

W temacie: Atrakcje

Słowenia, Piran

Zakochać się w Piranie

Każdy, kogo spotkamy w okolicach środkowej Słowenii, będzie się zastanawiał, co tam robimy. Czemu jeszcze nie jesteśmy na wybrzeżu? Przecież to tam jest najładniej. Koper, Piran, Izola… Po co siedzieć tutaj? Mają rację? Połowicznie. To smutne, że nie doceniają reszty swojego kraju. Ale Piran to już inna para kaloszy. Nie ma innych słów – to niesamowite miejsce.

pioter/bywajtu (pioter/bywajtu)

Wybrzeże Słowenii nad Adriatykiem ma niewiele ponad 40 km długości i raczej nie uświadczymy tam piaszczystych plaż (może prócz kilku sztucznie usypanych). Ale nie o plażowanie tu chodzi, a o miasteczka. Mocno włoskie w charakterze. A Piran jest tym najbardziej niezwykłym. Leży na półwyspie o tej samej nazwie, jego stare centrum znajduje się w dole zbocza schodzącego do morza. Dosłownie calutki cypel (na którego końcu znajduje się niewielka latarnia morska) jest zajęty przez ciasno poustawiane kamienice. Nie ma sensu wjeżdżać tam samochodem (zresztą jest to dodatkowo płatna atrakcja), bo w pewnym momencie i tak utkwimy w za ciasnej uliczce, nie mówiąc już o niewielu miejscach parkingowych. Najlepiej zostawić auto na dużym parkingu przed szlabanem i zrobić sobie krótki spacer brzegiem morza aż do właściwego Piranu (dla bardzo leniwych istnieje opcja podjechania darmowym busikiem).

Agata Kozłowska (Agata Kozłowska)

Miasteczko jest naprawdę malutkie. Właściwie wystarczy jeden dzień, by zejść je wzdłuż i wszerz. Najlepiej zacząć wczesnym rankiem od potężnych średniowiecznych murów obronnych na wzgórzu (wejście 1 EUR), skąd roztacza się widok na cały Piran. Dawniej oddzielały miasto od reszty lądu. Dzięki wczesnej porze będziemy mieć Piran u stóp tylko dla siebie (a po drodze na górę dowiemy się, jak rośnie kiwi). Schodząc, dojdziemy do kościoła św. Jerzego z ponad czterdziestometrową dzwonnicą (kolejny niezły punkt widokowy). A potem już gdzie dusza zapragnie – najlepiej zgubić się w krętych i wąskich brukowanych uliczkach, by poczuć ducha Piranu.

A tak rośnie kiwi - w drodze na mury obronne

A duch ten ma zdecydowanie włoskie korzenie. Piran był wenecką twierdzą i właśnie z tego okresu pochodzi większość zabudowy. Jeszcze w połowie XX wieku większość ludzi mówiła tu po włosku (teraz to zdecydowana mniejszość). Przechadzając się uliczkami, możemy mieć wrażenie, że jesteśmy w Wenecji – podobny styl kamienic, ale przede wszystkim klimat. Nawet ludzie są bardziej otwarci niż w pozostałych częściach kraju. Jest przytulnie i przyjaźnie. I wbrew pozorom – bo Piran w sezonie to koszmarnie turystyczne miejsce – ludzie prowadzą tu normalne życie. Między kamienicami wisi pranie, na głównym placu (przepiękny pl. Tartiniego, dawniej wewnętrzny port, zasypany w XIX wieku) dzieciaki grają w piłkę, na ławce przesiadują urocze uśmiechnięte staruszki. A wieczorami w knajpach (tych ciut dalej od brzegu morza, jeżeli w ogóle można tak powiedzieć…) przesiadują lokalni mieszkańcy nad kieliszkiem wina czy szklanką piwa. I rozmawiają, ich śmiechy słychać z daleka.

Lepiej odwiedzić Piran poza sezonem, inaczej może nas odepchnąć niewiarygodną liczbą turystów. I nie zobaczymy tego codziennego życia. Najlepszy jest przełom września i października – jeszcze ciepło i słonecznie (w dzień temperatura dochodzi do 25 stopni), a już pustawo. I nadal można cieszyć się podobno najlepszymi w kraju owocami morza. A wieczorem usiąść na wybetonowanym brzegu morza i patrzeć, jak mnóstwo małych krabów ucieka spod naszych stóp.

Tagi: lokalne podróże wypoczynek

Dodano 08/12/12 przez Agata
Edytowane 19/07/14 przez Śródziemnomorze (pinot).

Oceń notatkę

subskrybuj komentarze

RSS komentarze w RSS

Zaloguj się, żeby skomentować.

KOMENTARZE

Mateusz

8 lat, 9 miesięcy temu

Piran jest niewiarygodnie piękny i warty odwiedzenia. O wybrzeże Słowenii można zachaczyć chociażby wracając ze słonecznej Italii - to tylko 100 km dobrą drogą od głównej trasy łączącej Włochy z Polską. Wspomnienia pozostaną na długo. Szczególnie z murów obronnych (ostatnie zdjęcie) :)

mzag

8 lat, 9 miesięcy temu

Czerwona kamienniczka na zdjęciu to Wenecjanka. Historia/ legenda mówi, że pewien bogaty wenecjanin zakochał się w prostej dziewczynie mieszkance Piranu. Była to miłość skazana na niepowodzenie, on bobgaty kupiec, a ona biedaczka., Młody kupiec postanowił pomóc ukochanej i kazał wybudować dla niej piękną kamienniczkę , która miała jej przybliżyć Wenecję i miała być wyrazem jego miłości. Niestety zawiść była zawsze potężną bronią i biedną dziewczynę oskarżono o "niestosowne kontakty", skutecznie zatruwając jej życie do tewgo stopnia, że nie miała siły i ochoty dalej żyć. Nieszczęśliwi młodzi ludzie nie mogli żyć ze sobą, a nie chcieli żyć bez siebie i tego samego ...

Pokaż więcej

pinot

7 lat, 11 miesięcy temu

[Agata]: Najlepiej zostawić auto na dużym parkingu przed szlabanem i zrobić sobie krótki spacer brzegiem morza aż do właściwego Piranu

Na tym parkingu, zwłaszcza w sezonie, też nie zawsze łatwo znaleźć miejsce, ale jeśli jesteście gdzieś w innym miejscu na słoweńskim wybrzeżu, to radzę do Piranu dojechać po prostu autobusem, kursują co godzinę, ja z kempingu w Strunianie (http://bywajtu.pl/uzytkownik/p... ) dojachłem za 2,5 euro. A samo miasteczko rzeczywiście niesamowite, o wiele ciekawsze niż elegancki pobliski Portoroz.