bywajtu

Wraz z początkim lat osiemdziesiątych, we wrześniu, na terenie dzisiejszego rezerwatu miało miejsce osuwisko. Ze stoków Połomy zsunął się materiał skalny i runął do Wetlinki, która wije się u stóp wzniesienia. Skały zagrodziły rzekę tworząc tamę. W wyniku tego powstało Jeziorko Szmaragdowe. Podobno było na tyle duże, że można było w nim pływać.

Po tym zdarzeniu zostało do dzisiaj tylko kilka śladów. W korycie rzeki widać rumowisko głazów, a powyżej, w rynnie osuwiskowej rośnie młody las. Jeziorko powstałe podczas osuwiska, z biegiem lat zamuliło się i zanikło. Dzisiaj pozostała to nim jedynie mała plaża.

Sine Wiry Barbara Ciach Sine Wiry (Barbara Ciach)

Zdarzenie miało miejsce w 1980 roku, a dopiero siedem lat później utworzono na tym terenie rezerwat krajobrazowy. Jego teren obejmuje przełom dolin dwóch rzek - Wetlinki i Solinki.

Całość wygląda pięknie. Wzdłuż Wetlinki biegnie droga, która meandruje doliną to dochodząc to odchodząc od samej rzeki. Ponadto dzięki pagórkom chwilami jesteśmy tuż nad rzeką, a kilometr dalej patrzymy na dolinę znad przepaści, którą tworzą prawie pionowe ściany.

Dlaczego Sine Wiry? Podobno miejscowi nazywają tak miejsca w wartko płynącej wodzie, znajdujące się za głazami. Woda przepływając przez przeszkodę jaką jest wystający kamień, kotłuje się za nim tworząc właśnie taki siny wir.

Koryto i brzegi rzeki wypełnione są skałami. W szczególnośći na brzegu widać flisz karpacki, który jest charakterystyczny dla tego regionu. Rzadko można go zobaczyć, ponieważ zazwyczaj przykryty jest warstwą ziemi. Odsłania się jedynie na szczytach, przy osuwiskach oraz przy rzekach.