bywajtu

Katedra we Florencji Bouncey2k; http://en.wikipedia.org/wik... Katedra we Florencji (Bouncey2k; http://en.wikipedia.org/wik...)

Obóz wojskowy

Gdy w 80 r. p.n.e. Lucius Cornelius Sulla założył obóz wojskowy  w rozwidleniu nad rzeką Arno, nikt nie mógł przypuszczać, że miejsce to stanie się z czasem kulturalnym centrum świata. Tymczasem długie dzieje obozu Fluentia, przemianowanego z czasem na Florentia, a w końcu na Firenze ( włos. Florencja) są obrazem przemiany wojskowej osady w kupiecką republikę, miejsca narodzin renesansu.

Miasto

Dogodne położenie na drodze z Rzymu do Galii przedalpejskiej spowodowało rozwój osady już w starożytności. Między żołnierzami zamieszkali kupcy, namioty i baraki żołnierskie zostały zastąpione przez czynszowe kamienice, dawne ulice obozowe stały się arteriami młodego miasta, zaś plac apelowy stał się główny placem Florencji, obecnym Piazza della Repubblica.

Wyniszczenie

Jednakże towarzyszące upadkowi imperium najazdy barbarzyńców oraz późniejsze wojny gockie wyniszczyły miasto, którego liczba mieszkańców spadła poniżej 1000. Florencja cofnęła się do roli prowincjonalnej osady, pozostając w cieniu sąsiedniej Lukki.  Jednakże spokój i porządek, jaki nastał po 774 r., kiedy północne Włochy zostały włączone do państwa Karola Wielkiego, umożliwiły  ponowny rozwój miasta. Liczba mieszkańców zaczęła rosnąć a handel ruszył ponownie z miejsca.

Złota era

Złota era Florencji rozpoczęła się na progu II tysiąclecia, kiedy margrabia Hugon przeniósł  do niej swoją siedzibę z Lukki. Jako polityczna stolica regionu Florencja dostąpiła licznych inwestycji, w tym budowy nowych kościołów jak Basilica di San Miniato al Monte. Nie mogła jednak równać się jeszcze z Pizą, której potęga sięgnęła  w tym czasie zenitu. Mieszkańcy Florencji pozostali więc przy swoich tradycyjnych zajęciach, głównie obróbce wełny i produkcji tkanin. Miasto zaczęło rosnąć w siłę w połowie XIII w., kiedy Genua pokonała dominująca dotychczas w Toskanii Pizę, umożliwiając tym samym przejęcie inicjatywy Florentczykom.

Tkaniny

W połowie XIV w. Florencję zamieszkiwało już prawie 100 000 ludzi, czyniąc z niej jedno z największych miast ówczesnej Europy, słynące z bogactwa i potęgi. Uważa się, ze ponad jedna czwarta mieszkańców żyła bezpośrednio z przemysłu tekstylnego, rozwiniętego w oparciu o dostawy wełny z górzystej części prowincji. Nawet przejście w 1348 r. epidemii czarnej śmierci, która zdziesiątkowała Włochy, nie zdołało zachwiać potęgą republiki florenckiej.

Medyceusze

Głównym motorem ekspansji miasta były interesy i aspiracje czołowych rodów, w tym słynnych Medyceuszy, żyjących przede wszystkim z usług bankowych. Fakt, iż klientem Medyceuszu był sam Papież otwierał wielkie możliwości, zarówno gospodarcze jak i polityczne. Do historii jednak bardziej niż dokonania gospodarcze czy polityczne przeszła uboczna działalność rodu. Mecenat sztuki, jakim zajmowali się czołowi przedstawiciele tego rodu, pozwolił na rozwój włoskiego renesansu. Szczególnie zasłużonym patronem sztuki i nauki był Wawrzyniec Wspaniały, który w 1469 r. przejął władzę a jego panowanie pokryło się z latami aktywności wielu wybitnych jednostek. Wawrzyniec wspierał Leonarda da Vinci, Michała Anioła, Boticcellego czy Alexandra Agricolę – aby wymienić tylko tych najsławniejszych.

Nowa republika

Po śmierci Wawrzyńca, którego już jemu współcześni okrzyknęli Il Magnifico (włos. wspaniały),  władzę przejął jego syn Piotr II. Jednakże w trakcie jego panowania przez Włochy przemaszerowała najsilniejsza armia Europy – francuzi Karola VIII, zmuszając po drodze Piotra do przyjęcia poniżających warunków kapitulacyjnych. Dumni i przywykli do potęgi mieszczanie wygnali Medyceusza, ogłaszając Florencję nową republiką. Istotną rolę w tym wydarzeniu odegrał znany kaznodzieja epoki i przeor dominikańskiego klasztoru Świętego Marka  – Girolamo Savonarola. Wkrótce jednak zaatakował on także papieża Aleksandra VI, co w krótkim czasie doprowadziło do jego ekskomuniki, oskarżenia o herezję i śmierci na stosie w 1498 r.

Kres potęgi

W tym samym czasie jeden z czołowych polityków Florenckich, Niccolo Machiavelli, prowadził kampanię mającą na celu przywrócenie Medyceuszy do władzy w mieście. Na pewien czas udało mu się to, jednak w 1527 r. mieszczanie znowu wygnali ród z miasta, ogłaszając ponownie republikę. Jednakże koneksje rodu zdołały pozyskać dla sprawy uwagę cesarską i papieską jednocześnie, co pozwoliło na szybki powrót do miasta, a od 1537 r. tytuł dziedzicznych władców Florencji. W 1569 Medyceusze zdobyli  tytulaturę Wielkich Książąt Toskanii, władając prowincją nieprzerwanie przez ponad dwa wieki. Dopiero wygaśnięcie rodu w pierwszej połowie XVIII zakończyło okres świetności, nastały czasy obcej władzy, wyznaczające Florencji pozycję prowincjonalnej mieściny wielkich imperiów.  

Plac Republiki we Florencji, miejsce gdzie się miasto zaczęło Freepenguin; http://en.wikipedia.org/wik... Plac Republiki we Florencji, miejsce gdzie się miasto zaczęło (Freepenguin; http://en.wikipedia.org/wik...)