bywajtu

Historyczna część livorno skupiona jest wokół twierdz, na zdjęciu Fossa Reale funkcjonująca również jako port. Etienne (Li); http://it.wikipedia.org/wik... Historyczna część livorno skupiona jest wokół twierdz, na zdjęciu Fossa Reale funkcjonująca również jako port. (Etienne (Li); http://it.wikipedia.org/wik...)

Gdy upadła Piza

Gdy w 1017 r. Pizańczycy założyli na wybrzeżu Toskańskim sieć  fortów, nie mogli spodziewać się, że kiedyś jeden z nich przejmie rolę głównego portu prowincji. Jednakże w 1284 r. potęga Pizy została zniszczona w bitwie pod Melorią. Zniszczeniu uległ wtedy Porto Pisano – port Pizański, pojawiła się więc szansa na rozwój innego portu. Wkrótce jednak Livorno zostało podporządkowane zwycięskiej Genui, a 28 sierpnia 1421 r. zostało sprzedane Florencji.  W tym czasie Livorno zamieszkiwało raptem pół tysiąca mieszkańców, w większości związanych ze służbą wojskową.

Twierdza

Niestety, z tego okresu zachowały się tylko fragment muru i dwie wieże. Gruntowna przebudowa Livorno, jaka nastąpiła za panowania rodu Medyceuszów, zmieniła zupełnie charakter miejsca.  Wzniesiono m.in. twierdzę Fortezza Vecchia (1518-1534) i przeprowadzono dobrowolną akcję kolonizacyjną, dzięki której nadbrzeżna forteca zmieniła się ostatecznie w renesansowe miasto.

Wolny Port

W 1580 r. Wielki Książę Ferdynand I Toskański ogłosił Livorno wolnym portem, zwalniając tym samym przywożone towary z cła. Jednakże gwałtowny rozwój handlu doprowadził stworzył konieczność ustalenia pewnych zasad i w tym celu i w 1590 r. ustanowiono kodeks praw handlowych tzw. Leggie Livornine. Przyczynił się on do dalszego rozwoju miasta, zabezpieczając uczciwie prowadzących interesy kupców i zapewniając wolność wyznania, co przyciągnęło wygnanych z Portugalii i Hiszpanii Żydów. Kodeks został zawieszony w 1603 r. , gdy wprowadzono postanowienia kontrreformacji.  

Widok z fosy na Fortezza nuova, nowy fort. Lucarelli; http://it.wikipedia.org/wik... Widok z fosy na Fortezza nuova, nowy fort. (Lucarelli; http://it.wikipedia.org/wik...)

Brama morska Toskanii

Jako brama morska do renesansowej  a później barokowej Toskanii, Livorno stało się jednym z najważniejszych portów Morza Śródziemnego. Do miasta ściągali zagraniczni kupcy, tworząc swoje placówki i kolonie. Było wśród nich wielu protestantów z krajów, w których cierpieli prześladowania – Francji, Holandii czy Anglii, a także Grecy zbiegli spod tureckiej okupacji.

W końcu, dobrze prosperujący port  19 marca 1606 r. otrzymał nadanie z rąk Wielkiego Księcia  Ferdynanda I prawa miejskie. Wkrótce jednak doszło w mieście do napięć na tle religijnym, które  doprowadziły do ograniczenia tolerancji wobec heretyków. Mimo to utrzymywano korzystne połączenia handlowe z protestancką Europą.

Wielka Brytania

Pod koniec XVII w. Livorno przeszło kolejną wielką rozbudowę, w trakcie której zbudowano nową fortecę, wały miejskie oraz system kanałów komunikacyjnych łączących całą okolicę. W tym czasie też w mieście powstał dom handlowy brytyjskiej Kompanii Lewantyjskiej. Wraz z zacieśnieniem współpracy handlowej, zaczęła się rozwijać kulturowa wymiana z Wielką Brytanią – do miasta zaczęli przybywać artyści, podróżnicy i badacze. Livorno zaczęło być znane w Imperium Brytyjskim pod nazwą Leghorn.

Wojny Epoki Napoleońskiej i blokada handlowa kontynentu wstrząsnęły gospodarką Livorno. Po kilkuletniej okupacji francuskiej miasto zostało przywrócone Toskanii, i dopiero w 1868 r. w wyniku wojen o zjednoczenie zostało włączone do Królestwa Włoch. Jednakże Livorno utraciło wówczas swój status wolnego portu, przekreślając ostatecznie okres prosperity właściwie aż do czasów Włoskiego Cudu Gospodarczego.

• Kościół San Jacopo in Acquaviva w Livorno Luca Aless; http://it.wikipedia.org/wik... Kościół San Jacopo in Acquaviva w Livorno (Luca Aless; http://it.wikipedia.org/wik...)