bywajtu

Po Boliwii podróżować można samolotem, lub autobusem. Wersja druga jest odpowiednia dla ludzi lubiących adrenalinę. Kierowcy autobusów wjeżdżających po stromych zboczach, zachowują się jak chłopcy bawiący się autkami – byle szybciej dojechać do celu. Nie ujmując im umiejętności, warto odnotować, że w Boliwii niemal co tydzień dochodzi do poważnego wypadku autokarowego. Jednak bilety lotnicze są dużo droższe, a podróż autokarem dostarcza wielu niezapomnianych wrażeń. Po pierwsze – piękne widoki. Po drugie – co przystanek wsiadają do autobusu kobiety z własnoręcznie przygotowanymi posiłkami ( i nie zawsze czystymi rękami). Jadą wiele kilometrów sprzedając przysmaki, by wysiąść i zrobić miejsce kolejnym żywicielkom pokładowym. Po trzecie – na każdej trasie wsiada akwizytor. Zachwala produkt przez dobre pół godziny, a potem, zazwyczaj bardzo skutecznie, sprzedaje wszystko-leczące zioła, czy pół-magiczne maści. Przyznać trzeba, że niektórzy z nich wznoszą się na wyżyny sprzedaży bezpośredniej. I po czwarte – na zamontowanych w autobusie ekranach wyświetlane są przez całą drogę filmy – ot, choćby „Masakra piłą mechaniczną w Teksasie“. Na nudę nie ma czasu. Jeśli wydaliśmy nieco więcej pieniędzy, możemy wygodnie rozłożyć nasz skórzany fotel do pozycji leżącej. W nieco tańszych autokarach podróżują nietypowi (jak dla Europejczyka) pasażerowie – skrępowane owce i drobny inwentarz wieziony w bagażnikach.
Mimo podnoszących ciśnienie momentów na trasie, warto przemierzać Boliwię autokarem.

Jedną z bardziej ekscytujących tras jest droga wiodąca z miasta Cochabamba do Oruro, położonego na wysokości 3700 m npm (nie dorównuje ona osławionej "drodze śmierci", prowadzącej z La Paz do Coroico, ale jest również niebezpieczna).
Żeby się tam dostać, "flota" (tak szumnie nazywa się boliwijska komunikacja autokarowa) pokonuje trasę przez Andy. Drogi o niebo lepsze niż w Polsce; widoki prawie jak z samolotu. Mijamy osady, lub pojedyncze domy. Wspinamy sie coraz wyżej. To naprawdę czuć.

Po przyjeździe do Oruro pokonanie kilku schodów oznacza mocną zadyszkę. Poza tym, brak tlenu może powodować ból głowy i wymioty. Nie wszyscy tak reagują... mam pecha. Taki niezasłużony kac. Jednak jest na to rada. Należy żuć liście koki. Lub wypić herbatę z tych liści. Boliwijczycy zdecydowanie wybierają pierwszą wersję. Jest to całkiem legalne. Widok dość ciekawy - we „flocie“ siedzi dziadziu z babcią, Boliwijczycy z krwi i kości; każdy ze swoim woreczkiem wypełnionym liśćmi koki. I tak sobie jadą żując....