bywajtu

Teby podzielić możemy na dwie główne części - wschodnie i zachodnie. O wschodnich czytać mogliście już wcześniej tutaj, tym razem chciałabym Wam pokazać, jak kształtowana była architektura na lewobrzeżnej części Teb.

Tak jak już wspominałam, architektura w okresie świetności Teb była kształtowana świadomie. Podkreślam to, ponieważ nie była to sprawa oczywista w tamtych czasach.

Deir el Bahari zostało "wtopione" w piękne masywy skalne o brunatno-żółtym kolorze. Jest to świetny przykład wykorzystania naturalnego krajobrazu. Dwie świątynie są częściowo wtopione w skały i nie były widoczne już z niedalekiej odległości. W wyobrażeniach tego jak Deri el Bahari mogło wyglądać przewijają się obrazy pięknych białych kolumn, tarasów porośniętych drzewami mirrowymi, które również miały podkreślać charakterystyczny, naturalny kształt masywu.

Na rysunku chciałam Wam pokazać szkicowo jak świątynie były wtopione w krajobraz. Ponieważ otaczające skały zewsząd były dość wysokie utworzyła się wewnątrz nich wnęka, którą świetnie zagospodarowali mistrzowie tamtych czasów.

Joanna Cudziło (Joanna Cudziło)

Architektem zespołu świątyń był Senenmut, który był ulubieńcem Hatszepsut. Dla niej też zaprojektował i nadzorował budowę świątyni Hatszepsut, pod którą podobno znalazł też miejsce na swój grób i wykopał go sobie pod dziedzińcem świątyni...

Na terenie Deri el Bahari głównymi świątyniami były: wspomniana wcześniej Hatszepsut, świątynia Mentuhotepa II oraz świątynia Totmesa III. Ciekawostką jest fakt, że wiadomości na temat ostatniej z wymienionych świątyń zawdzięczamy polskim archeologom.

Hedwig Storch/ http://commons.wikimedia.or... (Hedwig Storch/ http://commons.wikimedia.or...)