FOTOKOMÓRKA

Moderatorzy:
    pinot AgnesO

Ustawienia strony:

Widoczność: wszyscy
Publikować mogą: autorzy i obserwujący
Moderacja: tylko niezaufani
RSS RSS
Zarejestruj się

18/06/14 od AgnesO
W temacie: ARTYŚCI

Diane Arbus

Z domu mody na margines społeczny

Biografię Diane Arbus autorstwa Patricii Bosworth dostałam w prezencie na osiemnaste urodziny od kolegi. Było to niedługo po tym, jak pierwszy raz zobaczyłam zdjęcia Arbus. Wiedziałam, że muszę dowiedzieć się kim była osoba, fotografująca takich ludzi, w TAKI sposób.

(Photo: © Allan Arbus/The Estate of Diane Arbus, LLC/ http://en.wikipedia.org/wik...)

Wśród artystów wiele jest historii mówiących o ich smutnym dzieciństwie, które miało późniejszy wpływ na ich życie i karierę. Wydaje mi się jednak, że historia Arbus była osobliwa, między innymi ze względu na to, że ona nigdy nie pragnęła sławy, pieniędzy, okładek. Było zupełnie przeciwnie. Chciała za wszelką cenę wydostać się z opływającego bogactwem domu pełnego zakazów i tabu i poznać to, co zabronione, ukryte, nieładne.

Diane Arbus wychowała się w rodzinie amerykańskich Żydów - właścicieli nowojorskiego domu mody Russeks. W wielku kilku lat, spacerując ze swą nianią po Central Parku, mała Diane Nemerov zainteresowana nędznymi chatami slumsów, poprosiła nianię żeby przeszły na drugą stronę stawu, by mogła obejrzeć je z bliska. Oczywiście opiekunka nie zgodziła się, ale widok ten podobno pozostał w pamięci artystki na długo. Był to pierwszy raz, kiedy mała Diane zetknęła się ze światem zupełnie przeciwnym do tego, w którym sama żyła.

(Diane Arbus/Jessica Epstein/ https://www.flickr.com/phot...)

(Diane Arbus/ http://en.wikipedia.org/wik...)

Diane chciała odryć rzeczywistość, do której jako dziecko nie miała dostępu. Nie cierpiała wycieczek do rodzinnego domu mody. Futra, drogie stroje, bogaci, piękni ludzie, to świat, który jej nie interesował. Być może właśnie dlatego potem tak bardzo nie lubiła fotografii mody, którą przez lata wykonywała dla Harper's Bazaar czy Glamour. Była ciekawa tej drugiej strony życia - niezbyt ładnej, pełnej cierpienia, odrzucenia, ułomności. Fascynowali ją ludzie wypchnięci poza margines - cyrkowcy, karły, transwestyci, chorzy. Co więcej, Arbus bardzo silnie zagłębiała się w relacje ze swymi fotografowanymi. Żeby stworzyć cykl zdjęć, przemierzała miasto w poszukiwaniu najbardziej ponurych, nieznanych miejsc. Jak sama mawiała, jej ulubioną rzeczą było chodzenie tam, gdzie nigdy wcześniej nie była. Ze swoimi modelami nawiązywała bardzo silne relacje, przyjaźniła się. Chciała pokazać światu to, czego nikt inny nie pokazywał - rzeczywistość, w której każdy tak naprawdę jest taki sam. W kolekcji zdjęć Arbus jest mnóstwo prac, w których artystka ukazuje zwykłych przechodniów w parkach. Jednak nawet ci zwykli ludzie, wyglądają na jej fotografiach dziwnie i niepokojąco. Właściwie tak, jak freaki z cyrków czy transwestyci z jej innych zdjęć. Ona ich wszystkich "wrzuciła do jednego worka". Pokazywała, że inność dotyczy każdego.

Można się tylko domyślać jaki był główny powód popełnienia w 1971 roku przez Arbus samobójstwa. Jednak z pewnością jej specyficzne relacje z ludźmi, a przede wszystkim z fotografowanymi, były w tej kwestii bardzo znamienne.