bywajtu

Urocza fajka, musiała być to pierwszorzędna glina, skoro dało się odlać taki cienki i długi cybych. Zapewne robota holenderska. Tytoń z kolei był dość kosztowny, o czym dają pojęcie skromne rozmiary główki. Ciekawe, że myśliciel pozuje stojąc, a nie na przykład w jakiejś wygodnej pozycji, z łokciem na oparciu krzesła, z książką w ręku itp. Tu, przeciwnie, miesza kawę wyprostowany, jakby się dokądś spieszył, rześki, gotów po krótkiej konwersacji z żoną, zostawiając za sobą obłok grama-półtora tytoniu, popędzić do kochanki intelektualnej, tj. filozofii, już zniecierpliwionej i zazdrosnej.

[jacek.bralski]: Ciekawe, że myśliciel pozuje stojąc

Mnie zastanowił też ten pulpit do pisania w gabinecie. Czyżby wówczas również pisano na stojąco?  

Moim zdaniem to pulpit modlitweny, kiedyś modlono się na stojąco a moze i pulpit do pisania pisano też na stojąco ;)

Na zdjęciu tego zaaranżowanego gabinetu pisarza jest jednak pulpit do pisania, a nie mebel służący modlitwie. Bez dwóch zdań.

W poemacie Bertranda (XIX w.) upiór o palcach bez skóry, z pierścieniami rodowymi, przegląda książkę na pulpicie. Zawsze sobie wyobrażałem, że jest to pulpit wysoki, w rodzaju tych, które widziałem w muzeach, a niskich nie widziałem w ogóle. Siedziało się przy sekretarzyku. Ale i w naszych czasach, tj. w wieku XX, jeden przynajmniej znany pisarz tworzył na stojąco, tj. Hemingway.

Ciekawe, czy "starego człowieka i morze" też napisał na stojąco ? ;)

Przede wszystkim to i inne rzeczy późniejsze! W młodości lubił pisać np. w kawiarniach, z czego można wyciągnąć wniosek, że raczej siedział niż stał. Kiedy mu w późniejszych latach mówiono, że jego proza jest bardzo skondensowana, lakoniczna, on odpowiadał, że to bierze się właśnie z przyjętej pozy: pisze na stojąco, a poprawia siedząc (czyli niejako "zgniata" to, co napisał). Istotnie, na jakimś późniejszym zdjęciu, z jego domku na Kubie być może albo z pokoiku hotelowego w Hawanie, widziałem, jak stoi w spodniach, bez koszuli, przy maszynie do pisania. Słyszałem też, że podczas takich twórczych spacerów po pokoju, między jednym akapitem a drugim, nie stronił od trunku. Potrzeba więc siadania do poprawek mogła być podyktowana względami czysto technicznymi.

Dzięki za informacje ale w jakim celu użyłeś Jacku  wykrzyknika? czasami prowokacje są skutecznym środkiem do wywołania dysukcji.

Odnosząć się do Hemingwaya posłużę się cytatem krytyka literackigo Wacława Sadkowskego " Jego prawda polega na tym, że ten mały człowieczek, krętacz, pozer, blagier itd., okazał się właściwie herosem w tym co pisał oraz geniuszem w ocenie sytuacji historii, których nie rozumiał, a oceniał bezbłędnie". Nie oceniam ale myślę, że trunki nie tylko wpływały na jego motorykę ale także na odbiór i ocenę tej rzeczywistości. 

Ech, krytycy! Lektura Hemingwaya sprawiała mi w szkole wiele przyjemności. Dziś się wprawdzie dowiaduję, że przekłady Zielińskiego, na których sie wychowałem, były niedokładne, a swoje walory literackie w dużym stopniu zawdzięczały pracy redaktora, nie tłumacza, wtedy jednak nie wiedzialem o tym wszystkim. Czytałem wszystko, jak leci, powieści, opowiadania, reportaże. Próbowałem nawet coś zgłębić w oryginale, ale za słabo znałem angielski, żeby zmierzyć się z większym kawałkiem jego prozy. Zadowalałem się samymi dialogami, które porównywałem z tłumaczeniem. W ten sposób moje słownictwo wzbogaciło się o wielce przydatne słowo "sure". Nigdy za to, przenigdy, czy czytałem przekład, czy trudziłem się nad oryginałem, nie miałem uczucia, że obcuję z czymś niezrozumiałym Z SAMEJ ISTOTY. Tymczasem wypowiedź owego krytyka, choć przeczytałem ją dwukrotnie, jest dla mnie zupełnie nieprzenikniona, z czego wnoszę, że jest to tekst niezrozumiały z samej swojej natury, albo że musiałbym jeszcze dużo pracować, żeby wznieść się na ten poziom komunikacji. Tak czy inaczej, Hemingway dla mnie przystępniejszy. 

Krytycyzm bywa twórczy mmm moim zdaniem tylko czasami. Wysłuchałam całej audycji programu 2 polskiego radia załączam link dla chętnych w wolnym czasie http://www.polskieradio.pl/39/... 

Ów krytyk odniósł się do biografiii Hemingwaya a nie jego twórczości a to duża róznica.

Dzięki @jacek.bralski za info o Hemingwayu, pisanie na stojąco kojarzylem raczej ze skryptoriami benedyktynów, dlatego zdziwił mnie ten pulpit Herdera, a tu się jeszcze  dowiaduję, że nawet Hemingway lubił postać podczas pisania! Pasuje to nawet do  zwięzłości jego stylu i braku jakiś górnolotnych sentencji w narracji, bo wyobrażam sobie, że między zdaniami jest też w ruchu, że krąży wokół maszyny, przez co może unika dłużyzn w opowiadaniu. No, ale piszesz, że ta zwięzłość miała powstawać dopiero podczas poprawek na siedząco, więc pewnie moje przypuszczenia są na wyrost. Tak czy owak, odeszliśmy od Herdera, proponuję zatem poprowadzić ciąg dalszy rozmowy może w jakimś nowym wątku o Hemingwayu, a tu już zakończyć. Tylko kto zagai?

Balzac pisał na stojąco!
Ba, żłopał 50 filiżanek kawy dziennie, w związku z czym nie mógł spać, wstawał zatem o pierwszej w nocy i pisał do ósmej rano, oczywiscie na stojąco. Kimnął się ze dwie godzinki, wstawał i stawał do pisania przez następne 5-7 godzin, oczywiscie na stojaco.