
13 osób
Widoczność: wszyscy
Publikować mogą: autorzy
Moderacja: po publikacji
Piłkę nożną wymyślono nie raz
Za najwcześniejszą formę futbolu uważana jest obecnie gra opisana w chińskim podręczniku wojskowym z III wieku p.n.e. Nosiła nazwę cuju, co oznacza "piłka kopana," i była rodzajem ćwiczenia wojskowego w czasie rządów dynastii Han (206 p.n.e.- 220 n.e.). Używano w niej skórzanej piłki wypełnionej piórami i włosiem. Celem zawodników było trafienie w otwór wycięty w siatce zamocowanej pomiędzy dwoma bambusowymi kijami. Używać można było nóg, piersi, ramion i barków, zabronione było natomiast posługiwanie się rękami.
W niektórych innych rejonach świata również kopano piłkę od bardzo dawna, ale zasady gry nie były tak zbliżone do nowoczesnego futbolu jak w cuju. W japońskiej grze kemari celem zawodników było utrzymanie piłki ze skóry jelenia jak najdłużej w powietrzu; podawać można było oczywiście tylko nogami. W grze pahsaheman, popularnej wśród Indian amerykańskich, o piłkę walczyły ze sobą drużyny mężczyzn i kobiet. Mężczyźni mogli tylko ją kopać, natomiast kobietom wolno było łapać ją i rzucać rękami.
Europejski futbol wywodzi się prawdopodobnie od rzymskiej gry harpastum, która rozpowszechniła się szeroko wraz z ekspansją Rzymian w Europie. W tej brutalnej, przypominającej rugby grze zawodnicy mogli posługiwać się zarówno rękami, jak i nogami. W stuleciach po upadku Rzymu gra stopniowo ewoluowała, zbliżając się coraz bardziej w stronę futbolu. W 1175 r. opisano w angielskiej kronice grę, którą można już określić jako prymitywną piłkę nożną. Była popularna wśród londyńskich uczniów i czeladników. Spokojni mieszczanie skarżyli się jednak, że walcząc nogami o „wielką piłkę”, łobuzy powodują na ulicy „okropny hałas”. W 1314 r. król Edward II zakazał gry w futbol. Niektórzy kolejni monarchowie powtarzali ten zakaz, co świadczy o tym, że był mało skuteczny.
Pod koniec XVII stulecia zniesmaczone grą angielskie elity uznały, że stała się ona zbyt popularna wśród ludu i dalsze zakazy nie mają sensu. Król Karol II zalegalizował więc w końcu futbol w 1681 r. Przez następne dwa wieki gra utrzymywała popularność, ale jej zasady nie były zestandaryzowane. W różnych miastach czy dzielnicach grano według różnych reguł; wspólne było tylko to, że dwie drużyny walczą o piłkę.
Wreszcie w 1848 r. w Cambridge po raz pierwszy ustalono w formie pisemnej precyzyjne zasady. Postanowiono, że drużyny będą odtąd grały albo tylko nogami albo nogami i rękami. Tak narodził się podział na współczesny futbol i rugby. Wkrótce potem w Sheffield powstał pierwszy samodzielny klub futbolowy stosujący się do reguł z Cambridge (w nieco zmodyfikowanej wersji). W miarę powstawania kolejnych tego typu drużyn wprowadzano nowe zasady, dotyczące coraz bardziej szczegółowych zagadnień. Najprawdopodobniej z popularnej we Florencji, zbliżonej do rugby gry calcio przejęto linię środkową boiska, stroje drużyn w jednolitych barwach oraz sędziów – głównego i bocznych.
W 1860 r. drużyna Sheffield FC zmierzyła się z klubem Hallam, założonym w tym samym mieście. Spotkanie to uważane jest za pierwszy oficjalny mecz futbolowy na świecie. Trzy lata później powstało Stowarzyszenie Futbolu i po raz kolejny doprecyzowano reguły gry - w dokumencie Prawa Futbolowe. W 1872 r. około 4 tysięcy widzów obejrzało pierwszy mecz międzynarodowy, Anglia:Szkocja. Szkoci zaprezentowali szokującą nowość taktyczną, a mianowicie podania. Wcześniej zawodnik, który był przy piłce, po prostu biegł do przodu, nie oglądając się na kolegów, aż dotarł do pozycji strzeleckiej albo stracił piłkę, odebraną przez przeciwnika.

Krzyżackie gdaniska
Nieco o toaletach na średniowiecznych zamkach- Gdy 5-letnie dzieci pracowały w fabrykach
- Biegi życia i śmierci w pałacu Topkapi
- Gdy głosowało tylko 3 procent społeczeństwa..
- Europejskie korzenie indiańskich strojów
- Niewolnik w USA, czyli 3/5 człowieka
- Dusiciele w służbie brytyjskiej anatomii
- Cuchnący cmentarny biznes w dawnym Paryżu
- Gdy każdy nosił nóż
- O podatkach w Imperium Osmańskim trochę inaczej
- Frumentacje