bywajtu

Manufaktura majoliki w Nieborowie założona przez księcia Michała Piotra Radziwiłła w 1881 działała zaledwie 16 lat. Potem jeszcze próbę jej reaktywowania podjął rzeźbiarz Stanisław Jagmin, ale i jemu nie udało się na dłużej zaistnieć ze swoimi wyrobami na rynku. Po wielu dekadach, w 1982 roku, w starym budynku manufaktury uruchomiono na nowo pracownię ceramiczną w ramach powstałego tu muzeum przy nieborowskim pałacu. Organizuje się w niej warsztaty i produkuje między innymi kopie starszych egzemplarzy, które można nabyć w muzealnym sklepiku, co jednak związane jest z koniecznością wyjęcia z portfela banknotów o wyższym nominale, ale - cóż - niewielka produkcja wykonywana z wykorzystaniem starych technik tania nie jest. Na szczęście sam wstęp do Muzeum drogi nie jest (wejdziemy do niego z biletem za 22 PLN obejmującym również zwiedzanie Pałacu i Ogrodu), a zgromadzone w nim przedmioty ucieszą niejedno oko. To przede wszystkim zachowane wyroby z pierwszego okresu działania manufaktury - różne przedmioty z majoliki zdobione wzorami nawiązującymi do zachodnich, ale też wiele z wzorami oryginalnymi czerpiącymi z tradycji i historii Polski. Mamy między innymi portrety polskich królów, motywy szlacheckie na dzbanach i kuflach oraz polskie pejzaże na wazach. Dziś stanowią o unikatowości wyrobów z Nieborowa, jednak warto wspomnieć, że pojawiły się dopiero po krytycznych wypowiedziach w prasie wpływowych publicystów zarzucającym fabryczce produkcję wyrobów naśladujących obce wzorce (w tym duchu pisał na przykład Bolesław Prus). Więcej informacji na stronach Pałacu w Nieborowie: http://www.nieborow.art.pl/.