bywajtu

Concepción (2) leży na północy Paragwaju, nad rzeką Paragwaj. Jest miasteczkiem, które rzadko jest odwiedzane przez turystów, jak zresztą cały Paragwaj. Dlatego właśnie kraj ten, będąc ciągle nieodkryty turystycznie, zachował swój niesamowity klimat i ludzi, którzy autentycznie interesują się każdym turystą, a nie tylko próbują wcisnąć mu jakiś regionalny wyrób. Prawda jest taka, że Paragwaj nie ma atrakcji, które mógłby turystom zaoferować. Nie ma tu ani zabytków, ani cudów przyrody, ani nawet dostępu do morza. Nikt nawet nie wydał porządnego przewodnika po tym kraju. Niemniej naprawdę warto tu przyjechać, dla przyjaznych ludzi i atmosfery.

Od strony Boliwii do Concepción kursują autobusy z Santa Cruz. Bilet jest dość drogi, kosztuje ok. 80 dolarów. Do samego Concepción autobusy nie kursują, trzeba wysiąść po drodze lub dojechać do Asunción (3) i stamtąd dostać się do Concepción. Ta druga opcja jest dużo wygodniejsza. Wysiadając po drodze ląduje się w Pozo Colorado (1)– miejscowości, która na mapie jest sporą kropką, a w rzeczywistości to skrzyżowanie dróg (dosłownie) przez które przejeżdża jeden, przepakowany ludźmi, autobus do Concepción. Ja dostałam się na miejsce tylko dzięki zaradności pewnej Boliwijki, długo mieszkającej w Paragwaju, która wysiadła ze mną z autobusu z Santa Cruz i po długich pertraktacjach z dwójką policjantów przekonała ich do przewiezienia nas radiowozem do Concepción, za opłatą 20 dolarów od osoby ;)

W samym Concepción panuje tropikalny upał 24 godziny na dobę. Dlatego koniecznością staje się wynajęcie pokoju z klimatyzacją. W takie urządzenie na szczęście wyposażonych jest większość hoteli i hosteli w mieście. Podstawowym środkiem lokomocji w Concepción (i w całym Paragwaju) jest skuter. Skuter ma tu każdy. Na skuterach rodzice odbierają dzieci ze szkoły, skuter to też miejscowa taksówka i autobus.

Do Concepción przyjechać warto przede wszystkim dlatego, że odpływa stąd barka, którą można spłynąć rzeką Paragwaj do Asunción. Kiedyś był to popularny środek transportu. Dzisiaj transport rzeczny podupada i została już tylko jedna barka, którą można dostać się do stolicy Paragwaju. Odpływa w niedzielę. Sama podróż trwa tydzień. Trzeba samemu zaopatrzyć się w hamak, który będzie służył za łóżko na łódce oraz przygotować się na tygodniowy brak kąpieli i WC (potrzeby fizjologiczne załatwiane są prosto do rzeki). Spływ barką to naprawdę niesamowite przeżycie, kiedy obserwować można leniwie mijaną tropikalną przyrodę. Można poczuć się trochę jak podróżnik z XIX wieku. Niestety, pewnym zagrożeniem jest denga – tropikalna choroba przenoszona przez komary. Objawia się wysoką gorączką i bólami stawów. Bywa śmiertelna, dlatego trzeba się uważnie obserwować i reagować natychmiast.