bywajtu

Nigdy nie zapomnę kiedy pierwszy raz zobaczyłam crème brûlée. Było to podczas oglądania Amelii, kiedy w jednej ze scen bohaterka rozbija łyżeczką kruchą warstwę karmelu. Na pewno każdy pamięta tę scenę. Od tamtej pory wiedziałam, że jest to najlepszy deser na świecie, mimo że jeszcze przez jakiś czas nie miałam okazji go spróbować. Kilka lat później znalazłam się w ameliowej kawiarni Des 2 Moulins, przy Rue Lepic i wiedziałam, że muszę zamówić krem. :) Wtedy już nie był to pierwszy raz, kiedy go jadłam, ale pierwszy tak oryginalnie, we Francji. Oczywiście był super-pyszny i super-słodki.

Crème brûlée Kimberly Vardeman/http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Cremebrulee-on-red.jpg Crème brûlée (Kimberly Vardeman/http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Cremebrulee-on-red.jpg)

A closeup of crème brûlée BenFrantzDale/http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Crem_brule_closeup.jpg A closeup of crème brûlée (BenFrantzDale/http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Crem_brule_closeup.jpg)

Pierwsza wzmianka na temat tego deseru, pochodzi z 1691 roku. Wtedy właśnie, przepis na creme brulee, znalazł się w książce kucharskiej francuskiego kucharza François Massialot'a, który pracował dla takich osobistości jak Filip I, książę Orleanu czy brat Ludwika XIV. Deser składa się z kremu z jaj, śmietany i cukru. Zwieńczony jest warstwą skarmelizowanego cukru. Do osiągnięcia magicznej skorupki można wykorzystać specjalny palnik. Podaje się go w małych porcelanowych foremkach, zdarza się że z musem truskawkowym lub innymi owocami. W oryginale jednak jest sam krem bez dodatków.

Przepis na ten słodki deser nie jest zbyt trudny, znajdziecie go na niezawodnej Kwestii Smaku. Czasami gotowy krem do upieczenia, można znaleźć w ofercie francuskiego tygodnia w Lidlu.