bywajtu

"Zwłaszcza pań". Szkoda, że już ustników do fajek, dla panów, nie robi się z tego pięknego materiału. Choć wiem, że łudzę sam siebie, wciąż wypatruję takich fajek.

No ale na czwartym zdjęciu są skrzypce, to mało? ;-) A ustniki do fajek to raczej w Krakowie: http://katalog.muzeum.krakow.p...

Piękne rzeczywiście. Jest na czym oko zatrzymać także w muzeum w Malborku.

A tak Mariacka i jej bursztyny prezentują się zimą:

Ani żywej duszy! No prawie.

;) żywy to był autor zdjęć ;)

Pamiętam jak 60+ lat temu, grzebiąc w plażowym piachu w nadbałtyckich Dąbkach, znosiłem matce grudki jantaru, dostawałem landrynkę i szedłem po następny okaz - oj było wtedy tego pod ręka na cetnary, i to mimo liczącej kilka tysięcy lat tradycji pozyskiwania owego dobra dla wszystkich minionych kultur, idąc głeboko w świat antyczny.

Przypomnę tylko, że na początku XX w. znaleziono na wrocławskich Partynicach półtorej tony nieobrobionego bursztynu (elektronu).  W tym "magazynie" z I wieku p.n.e. na Bursztynowym Szlaku znajdowały się nie byle jakich rozmiarów bryłki, z jedną o wadze 1760 gramów.
Ale to nie koniec. W 2006 roku, w tymże Wrocławiu, niemal w jego centrum, znaleziono skład jantaru sporo ponad 2000 lat starszego, to jest z przełomu neolitu i epoki brązu. Wygląda na to, że Szlak Bursztynowy funkcjonował przez +/- 5000 lat.  

No cóż, mnie udawało sie znajdować jedynie maleństwa na brzegu w Stegnie, Jantarze itp. Zabawa dla dziecka była przednia. O szlaku niestety wiele nie wiemy, tyle właściwie, że był, nie wiemy nawet, którędy przebiegał. Calisia z mapy Ptolemeusza to też nie na pewno nasz Kalisz, inna rzecz, że leży idealnie na drodze z Italii na najbardziej bogate w bursztyn wybrzeże. Tu krótka notatka o szlaku: http://bywajtu.pl/strony/na-ku...