bywajtu

@"Podczas gdy pracownik naukowy w stopniu doktora zarabia na uniwersytecie niecałe 3000 zł, współczesny bandos za zbiory jabłek w Niemczech weźmie równowartość 8000zł."

Po pierwsze nie bardzo wiadomo czy praca pracownika naukowego w stopniu doktora jest w ogóle przydatna społeczeństwu. To szerszy temat, ale niestety niektórych specjalistów mamy za mało a niektórych za dużo, lub nawet dużo za dużo. Na szczęście coraz częściej słyszę, że młodzi ludzie wybierają szkoły zawodowe a nie ogólne - mając "fach w ręku" prawdopodobnie łatwiej znajdą pracę w tych trudnych czasach.

Po drugie wynagrodzenia nie są zależne tylko od kwalifikacji, wysiłku (np. ilości przepracowanych godzin) czy osiągniętych sukcesów. Na przykład polecam wykres http://www.michalstopka.pl/bardzo-fajny-artykul-na-temat-wynagrodzen-w-polsce-wydajnosci-i-pkb-jakby-ktos-czytal-moj-wpis/

"Innymi słowy jeżeli dane państwo stwarza relatywnie mało dóbr i usług: nie ma potem czego dzielić. Również w formie wynagrodzeń."

Problem z wykształceniem polega na jego długhoterminowym pozyskiwaniu, to nie jest "fach", którego można się wyuczyć w kilka miesięcy a później tylko doskonalić. To wieloletni proces wymagający "podlewania" i pielenia wiedzy, chociaż niestety rzadko tak w praktyce wygląda. Niemniej, w przypadku takich krajów jak Polska najlepsza droga rozwoju gospodarczego wiedzie przez innowacje systemowe i techniczne, które mogą powstawać tylko w oparciu o odpowiednie wykształcenie i instytucje (np: laboratoria). Dlatego ubolewam, że zbiory jabłek nie wymagające kwalifikacji są lepiej płatne niż praca naukowa. Poza tym dostęp do pracy w zawodzie naukowca jest ograniczony różnymi czynnikami, więc element nasycenia rynku specjalistami odpada, tymbardziej, że nie rozkłada się równomiernie. Faktycznie, może mamy za dużo patrologów - ale wciąż potrzeba np: inżynierów, których ktoś wykształcić musi. Jednak kto mogąc zarabiać na rynku duże pieniądze, zostanie na uczelni za tak stosunkowo niskie wynagrodzenie?

Próbowałem Ci wytłumaczyć skąd się mogą brać różnice w płacach. W odpowiedzi przedstawiasz jakieś ogólnikowe postulaty. Nie wiem jaka jest najlepsza droga rozwoju gospodarczego dla Polski (nie znam się na strategiach rozwoju gospodarczego), ale chyba nie polega na tym by ładować wspólną kasę (kasa państwa pochodzi z podatków obywateli) w mało potrzebne specjalności, bo ktoś chce ćwiczyć sobie mniej lub bardziej naukowo jakieś trudno sprzedawalne hobby i to we własnym tempie. Popatrz na przykład na jakość współpracy uczelni z przemysłem w bardziej rozwiniętych krajach. Czy na szkolnictwo zawodowe tamże.

Ale ja nie podważam Twojej uwagi na temat różnicy w płacach, bo to co napisałeś jest wg w pełni logiczne i prawdziwe, natomiast chciałem zwrócić uwagę, że należy inwestować w naukę jako czynnik rozwoju gospodarczego. Oczywiście, jaka w praktyce ta Polska nauka jest to już inna sprawa, z pewnością wymagająca reform. I być może za dużo jest "naukowców", chociaż większość z nich spełnia funkcje administracyjne w nauce, nie prowadząc własnych badań. Ale fakt, że osoba po specjalistycznych studiach zarabia 1/3 tego co robotnik niewykfalikowany jest po prostu chory  i świadczy o słabości tego państwa, a nie prawach rynku.

@"Ale fakt, że osoba po specjalistycznych studiach zarabia 1/3 tego co robotnik niewykfalikowany jest po prostu chory [...]" - a umiałbyś to jakoś uzasadnić? Zaczynając od tego kto obiecywał takiej osobie pracę po tych specjalistycznych studiach i kto płacił za jej studia... :)

[jacek]: Po pierwsze nie bardzo wiadomo czy praca pracownika naukowego w stopniu doktora jest w ogóle przydatna społeczeństwu.

Przykładowo w USA edukacja wyższa kończy się na odpowiedniku licencjata. Magister to stopień naukowy, którego podejmują się osoby wiążące przyszłość zawodową z uczelnią. A w Polsce wciąż istnieje przekonanie, że stopień mgr gwarantuje pracę. Nieprawda. Już się od tego odchodzi. Teraz większe znaczenie ma doświadczenie zawodowe, coraz więcej ogłoszeń o pracę zaznacza, że wykształcenie I stopnia (wspomniany licencjat/inżynier) jest wystarczające.

A społeczeństwo i tak na przekór wychodzi z założenia: naprodukowaliśmy magistrów na pęczki to ja teraz będę doktorem i na pewno znajdę pracę. No i niekoniecznie - doktorantów coraz więcej, a miejsc na uczelniach do obsadzenia wcale nie ma. Firmy z kolei nie są skore do zatrudniania doktorantów bo znajdą inżyniera, który zaoferuje taką samą pracę, ale za niższą stawkę. I ja się temu nie dziwię.