Na kupieckim szlaku
9 osób
Moderatorzy:
    pinot

Ustawienia strony:

Widoczność: wszyscy
Publikować mogą: wszyscy
Moderacja: przed publikacją
RSS RSS
Zarejestruj się

24/10/13 od Atavus
W temacie: Szlaki handlowe

Atlantycki Trójkąt Handlowy

Mapa Atlantyckiego Trójkąta Handlowego Mapa Atlantyckiego Trójkąta Handlowego (CC BY-SA 2.5; http://en.wikipedia.org/wik...)

Od XVI w. do XIX w., na Oceanie Atlantyckim rozwinął się trójkątny system wymiany, mający na celu optymalizację logistyki handlowej. Z początku opierał się na szlaku łączącym Afrykę, Karaiby i Europę, z czasem jednak porty Europy zostały zastąpione przez rozwijające się kolonie Ameryki Północnej. Jego wykonawcami byli kupcy z różnych krajów Europejskich, przede wszystkim Portugalii, Francji, Anglii i Holandii, a więc rosnących potęg kolonialnych.

W koloniach na zachodnim wybrzeżu Afryki nabywano niewolników, najczęściej ofiary lokalnych konfliktów plemiennych, które miały zostać sprzedane do pracy na południowo-amerykańskich plantacjach. Wyniki badań historycznych dowodzą, że biali rzadko uczestniczyli w łapaniu żywego towaru, ograniczając się do usług miejscowych handlarzy.

Załadowane żywym towarem statki wyruszały w stronę Karaibów, korzystając z naturalnego szlaku wiatrów wschodnich na szerokości 20 stopni N lub prądu południoworównikowego. Porty karaibskie, takie jak Kingstone (Jamajka), skupywały niewolników, oferując jednocześnie szeroki asortyment produktów z upraw kolonialnych.

Aby nie pływać "na pusto" kupcy wypełniali opróżnione ładownie statków produktami pochodzącymi z plantacji, w tym bardzo często melassą (syropem cukrowym), używanym m.in. do produkcji alkoholu. Jednakże popyt na nie w Afryce był ograniczony, natomiast miejscem słynącym z produkcji alkoholu, w którym łatwo można było sprzedać melasę i inne produkty z plantacji były porty Północno Amerykańskie, zwłaszcza w Nowej Anglii. Tam kupcy wymieniali melassę na ubrania, broń, alkohol oraz paciorki, które cieszyły się dużym powodzeniem wśród Afrykanów i można było za nie kupić nowych niewolników. W ten sposób trójkąt się zamykał, a statki nigdy nie pływały puste, wioząc na różnych etapach trójkątnego szlaku Atlantyckiego różnego rodzaju towary. 

Ten system umożliwiał w epoce kolonialnej rozwój plantacji południowo-amerykańskich oraz rozwój kolonii północno-amerykańskich, z wyłączeniem ośrodków Europejskich, co w dłuższej perspektywie pchnęło Amerykę na drogę do niepodległości. Koniec Atlantyckiego Trójkąta Handlowego przyniosło zniesienie niewolnictwa na początku XIX w. w krajach zajmujących się  tym handlem.

  François-Auguste Biard (1799–1882) - François-Auguste Biard (1799–1882) - "Handel niewolnikami" (Bapti; http://en.wikipedia.org/wik...)