
7 osób
Widoczność: wszyscy
Publikować mogą: wszyscy
Moderacja: tylko niezaufani
Cmentarz Centralny w Szczecinie
Największy w Polsce, trzeci w Europie.
Pozostając w konwencji rzeczy „naj” dziś będzie o największym w Polsce, a trzecim pod względem wielkości w Europie… cmentarzu!
Obiekt może wydawać się niezbyt optymistyczny, ale ja Wam udowodnię, że jednak coś w nim pozytywnego jest. Chociażby to, że cmentarz posiada licznych miłośników, którzy wolnymi popołudniami przechadzają się jego rozgałęzionymi alejkami. Nie ma się co dziwić - jest on równocześnie jednym z najpiękniejszych parków przyrodniczych w mieście. Mowa o Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.
Cmentarz Centralny, z niemieckiego Hauptfriedhof (nazwa obowiązująca do 1945 roku), otwarto 6 grudnia 1901 roku (cóż za optymistyczna data). Jego powierzchnia wynosi 167.8 ha - pochowano tutaj ponad 300 tysięcy zmarłych. Całość znajduje się na obszarze pomiędzy ulicami Mieszka I i… Ku Słońcu! Ironia?
To co czyni cmentarz wyjątkowym, prócz rozmiarów, to jego projekt – od samego początku starano się odejść od koncepcji tłoczenia jak największej liczby nagrobków na jak najmniejszej powierzchni, na rzecz tworzenia parkowych krajobrazów. Dlatego cmentarne alejki poprzeplatane są ogrodami, żywopłotami i zbiornikami wodnymi. Rośnie tu około 415 gatunków drzew i krzewów, w 2010 roku wytyczono nawet ścieżkę botaniczną z tabliczkami opisującymi wybrane okazy.
Na cmentarzu znajduje się też wiele pomników, głazów i drzewek pamięci oraz zabytkowych nagrobków. W 2010 roku został wytyczony Trakt Historyczny opisujący 21 stacji.
Zachęcam do obejrzenia galerii z krajobrazami Cmentarza Centralnego w Szczecinie. Naprawdę można się zachwycić, a nawet zapomnieć - zapomnieć, że się jest na cmentarzu.
Kaplica i fontanna na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.
(Mateusz War, Creative Commons, http://pl.wikipedia.org/wik...)
Kaplica i fontanna. Źródło: wikipedia.org
Brama Główna Cmentarza Centralnego w Szczecinie.
(Kapitel, własność publiczna, http://pl.wikipedia.org/wik...)
Brama Główna. Źródło: wikipedia.org