bywajtu

Opowieść o Douro mogłaby się zaczynać tak samo jak o wielu innych europejskich regionach winiarskich: że winorośl sadzili tu już Rzymianie i że potem w jego uprawie sporą rolę odegrali cystersi. Douro jest jednak wyjątkowe. Zajmuje ogromny górzysty obszar wzdłuż wijącej się jak serpentyna rzeki Douro, mniej więcej od Peso da Régua (100 km na wschód od Porto) aż do samej granicy z Hiszpanią. Winorośle rosną tu na wysokich i bardzo stromych zboczach, często zbyt stromych, by można było je sadzić bez zbudowania specjalnych tarasów. Te tarasy tworzone przez wiele wieków nadały górom niezwykłą rzeźbę. Miłośnikom dzikiej przyrody być może nie spodobają się, dla mnie są jednak świadectwem wysiłku cywilizacyjnego, efektem ludzkiej pomysłowości i pracy. To jeden z najpiękniejszych krajobrazów winiarskich, jakie widziałem. Piękny zwłaszcza w dolinie rzeki Douro. Ale też poza nią ma swój urok, głównie ze względu na przestrzeń i ciągnące się kilometrami pasma wzniesień. Magiczna kraina, w której można się poczuć jak na końcu świata.

 

(cdn.)