bywajtu

Marcel Łoziński to polski reżyser i dokumentalista, urodzony w Paryżu, zdobywca wielu nagród, między innymi nagrody helsińskiej fundacji, za poruszanie w swych filmach tematu praw człowieka. Jest autorem zarówno pełnometrażowych dokumentów, jak i krótkich form.

W 1995 roku zrealizował trwający zaledwie 39 minut, film dokumentalny Wszystko może się przytrafić. Opowiedzenie poruszającej i wciągającej historii w tak krótkim czasie, wydaje się być niezywkle trudne - jemu udało się doskonale. Bohaterem filmu jest 6-letni Tomek Łoziński. Widzimy go oczami kamery, bawiącego się w parku. Z radością jeździ na hulajnodze, przygląda się ptakom i wącha kwiaty. Nie przejmuje się obecnością kamery, która momentami wydaje się być schowana, ale nie zawsze. Podbiega do siedzących na parkowych ławkach, starszych ludzi. Spotyka 80-letnie, samotne kobiety, podstarzałych kawalerów albo gawędzące pary staruszków i zadaje im bardzo zwyczajne w jego mniemaniu, pytania: czemu pani jest smutna? co jest pod ziemią? po co jest wojna? Nikt ze spotkanych przez chłopca bohaterów filmu, nie ma zamiaru unikać odpowiedzi ani nikt nie karze mu odejść. Konwersują aż Tomkowi się znudzi i odjedzie dalej.

Marcel Łoziński zarejestrował zwykłe sytuacje, w których młodość styka się z przemijaniem. Z pozoru zwykłe pytania 6-letniego chłopczyka, stają się przyczynkiem do rozmów o życiu. Zdradzają one wiele emocji bohaterów, którzy, nie broniąc się, opowiadają o nich otwarcie. Jeszcze niczym nie zrażony i beztroski chłopiec, spotyka ludzi, którzy niekiedy przeżyli bardzo wiele i teraz trwają już w spokojnej starości, pewni wszystkiego. On natomiast wierzy, że jeszcze wszystko może się przytrafić. Łącznie z rzeczami nieprawdopodobnymi.