bywajtu

palarnia opium en.wikipedia.org palarnia opium (en.wikipedia.org)

Chiny to właściwie osobny kontynent, pełen najróżniejszych zasobów. Przekonanie o samowystarczalności i niechęć do Europejczyków pchnęły władców Państwa Środka na początku XIX w. na drogę merkantylizmu a nawet izolacji. Ograniczono handel z zagranicą do działalności wybranych organizacji kupieckich, posiadających uprawnienia monopolistyczne. Od tej pory chiny sprzedawały własne dobra za pieniądze lub kruszec, nie wpuszczając obcych kupców z ich towarami, co powodowało zaburzenia w bilansie płatniczym. Na protesty kupców europejskich władcy mandżurskiej dynastii Qing pozostali głusi. 

Europejczycy jednak znaleźli sposób na chińczyków. Elity chińskie okazały się podatne na ostatni krzyk mody, jakim było palenie opium. Kupcy brytyjscy pragnąc zrównoważyć bilans płatniczy z chinami, na masową skalę zaczęli przewozić opium z Indii i Afganistanu, uzależniając wyższe stany społeczeństwa chińskiego od narkotyków.

Widząc postępującą demoralizację elit, cesarz uciekł się do przemocy, konfiskując i niszcząc przywożone narkotyki. To z kolei zostało potraktowane przez brytyjczyków, którzy święcili wtedy szczyt swojej potęgi, za pretekst do wybuchu wojny. Wojny opiumowe, nastąpiły w ciągu następnych lat (1839-1842, 1856-1860), wymuszając ostatecznie na Chinach otwarcie na europejskich kupców, religie i dyplomację. Nie zaprzestano sprowadzać opium, co pogłębiło kryzys w społeczeństwie Chińskim, doprowadzając do prawdziwej patologii uzależnień. To była cena, którą przyszło zapłacić Chinom za izolacjonizm. 

Zniszczenie chińskich wojennych dżonek - E.Duncan en.wikipedia.org Zniszczenie chińskich wojennych dżonek - E.Duncan (en.wikipedia.org)