bywajtu

  Widok na zaporę i jez. solińskie. PLKristof; http://pl.wikipedia.org/wik... Widok na zaporę i jez. solińskie. (PLKristof; http://pl.wikipedia.org/wik...)

Jedną z największych budowli PRL-u była zapora Solińska. Po 9 latach prac budowlanych, 20 lipca 1968 r. została oddana do użytku, zmieniając na stałe krajobraz tej części Bieszczadów. Na terenie zalanej wsi Solina powstało Jezioro Solińskie o powierzchni 22 km2 i zarazem największej pojemności w Polsce, pełniąc funkcje bieszczadzkiego zbiornika retencyjnego.

Na zaporze została umieszczona także elektrownia, która miała zaoptrywać okolicę w energię elektryczną powstałą przy przepływie wody ze zbiornika do Sanu. Olbrzymia budowla przynosi obecnie wydajne efekty przemysłowe - produkcja prądu wynosi 200 MW (dla porównania elektrownia wodna w Czorsztynie-Nidzicy-Sromowcach Wyżnych ok 90 MW).

Obok roli przemysłowej ma ona także znaczenie dla turystyki jako atrakcja i czynnik umożliwiającego rozwój lokalnej bazy turystycznej (Solina, Polańczyk). Jezioro Solińskie jest znanym w kraju ośrodkiem turystycznym, nadbrzeżne kurorty żyją z sezonowych fal turystów, oferując atrakcje letnie (żeglarstwo) i zimowe (stoki narciarskie).

Obecnie w Polsce funkcjonuje mniej niż 30 znaczących elektrowni wodnych, a ich produkcja elektryczna stanowi zaledwie ułamek w skali zapotrzebowania kraju, skazując nas na zakup drogiej energii, często z zagranicy.

Tymczasem już przed II wojną światową tzw. Ziemie Odzyskane (Pomorze Zachodnie, Lubuskie, Dolny Śląsk) były praktycznie samowystarczalne energetycznie, ze względu na sieć lokalnych, prywatnych elektrowni wodnych. Wzniesione przez Niemców instalacje umożliwiały rozwój gospodarczy tych ziem, dostarczając taniej i łatwodostępnej energii zarówno dla mieszkańców jak i przemysłu, czyniąc np: Dolny Śląsk jedną z najbogatszych prowincji w Europie. 

Wywiezienie tych instalacji przez zwycięzców zablokowało na długie lata ponowny rozwój tych ziem, tymbardziej, że polityka PRL-u, polegająca na centralizacji władzy, była przeciwna lokalnej produkcji energii elektrycznej.

• Widok na zaporę z mostu w Solinie atavus Widok na zaporę z mostu w Solinie (atavus)
• Widok na zaporę z zapory atavus Widok na zaporę z zapory (atavus)
• Szczyt zapora został urządzony jako szeroki deptak, łączący dwa brzegi na których wyrosła infrastruktura turystyczna w postaci restauracji, kramów i hoteli. atavus Szczyt zapora został urządzony jako szeroki deptak, łączący dwa brzegi na których wyrosła infrastruktura turystyczna w postaci restauracji, kramów i hoteli. (atavus)