bywajtu

Zanim azbest stał się wszechobecny w budownictwie, już pod koniec XII wieku bizantyjscy mnisi zastosowali ten włóknisty materiał w powłokach tynkarskich pod malowidłami ściennymi – ogłosili uczeni z Uniwersytetu Kalifornii w Los Angeles. Badając obrazy w bizantyjskim klasztorze św. Neophytosa na Cyprze , archeologowie odkryli tzw. chryzotyl, czyli azbest biały, w tynku pod częścią malowidła przedstawiającego Chrystusa na tronie. Chryzotyl tworzył cienką warstwę przypominającą powierzchnię lustra, na którą nakładano farby. Co ciekawe, azbest stosowano tylko w miejscach, gdzie kładziono czerwony barwnik.

 - Mnisi chcieli zapewne dodać blasku malowidłu. Na pewno nie była to przypadkowa decyzja; oni musieli rozumieć właściwości materiału – powiedziała archeolog Ioanna Kakoulli , główna autorka odkrycia, cytowana przez „Journal of Archaeological Science”.

Azbest jest rodzajem naturalnego skałotwórczego minerału, znanym z właściwości rozddzielania się na długie elastyczne włókna. Jak dotychczas uważano, włókna azbestowe, odporne na ogień i korozję, po raz pierwszy zostały dodane do tynków i podłóg po XIX-wiecznej rewolucji przemysłowej. Odkrycie na Cyprze zweryfikowało to przekonanie.

Wszystkie sześć minerałów azbestu cechuje się, jak obecnie wiadomo, działaniem rakotwórczym. Ludzie używali jednak  materiałów włóknistych od tysiącleci, uważając, że posiadają magiczne walory. Około 4500 lat temu rzemieślnicy mieszali minerały azbestowe z gliną, by wytwarzać mocniejszą ceramikę. Starożytni Rzymianie wplatali włókna do tkanin, tworząc ognioodporne obrusy i serwetki. „Prano” je, po prostu wrzucając do ognia; wszystkie brudy i plamy trawiły płomienie, a obrusy były podobno bielsze po takiej operacji  niż po proszku Vizir.

Złote czasy azbestu nadeszły pod koniec XIX wieku. Nie zdając sobie sprawy z niebezpieczeństwa, używano go do wytwarzania zapraw, tynków ściennych, powłok ognioodpornych, pokryć dachowych itd.

• Włókna azbestu Aram Dulyan (User:Aramgutang)/ wikipedia Włókna azbestu (Aram Dulyan (User:Aramgutang)/ wikipedia)