bywajtu

Wagon EKD, zdjęcie z 1943 r. NAC, Sygnatura: 2-7582 Wagon EKD, zdjęcie z 1943 r. (NAC, Sygnatura: 2-7582)

Elektryczne koleje podmiejskie Warszawy, których spadkobiercą są dzisiejsze WKD i SKM, mają długą historię. Pierwszą elektryczną linię dojazdową uruchomiono jeszcze przed wojną, 11 grudnia 1927 r.. Była to zarazem pierwsza normalnotorowa kolej elektryczna w Polsce. Do obsługii linii ppowołano Elektryczne Koleje Dojazdowe S.A., której właścicielem była założona w 1918 r. spółka Siła i Światło, o przewadze angielskiego kapitału.

EKD połączyła Warszawę z Grodziskiem Mazowieckim najnowocześniejszą technicznie trasą w Polsce. Tabor w liczbie 40 wagonów silnikowych i doczepnych zakupiono w Anglii. Pociągi EKD osiągały zawrotną, jak na tamte czasy prędkość 70 km/h.

Co ciekawe, inaczej niż dzisiaj przebiegała linia na terenie stolicy, włączając EKD w system tramwajów miejskich. Pociągi po przez ulice Szczęśliwicką, Niemcewicza, Tarczyńską dojeżdżały do ul. Nowogrodzkiej, gdzie miały swoją pętle przy skrzyżowaniu z ul. Marszałkowską.

Znaczenie EKD w rozwoju warszawskiej aglomeracji zostało szybko dostrzeżone, i przez całe lata 30. trwały prace rozbudowujące linie koleji dojazdowej. W okresie poprzedzajacym wybuch II wojny swiatowej EKD przewoziła dziennie 4000 pasażerów, kursując w godzinach szczytu co 10 minut. Była to żywotna arteria milionowego juz wówczas miasta.