bywajtu

  Sir Aleksander Fleming - noblista, odkrywca penicyliny en.wikipedia.org Sir Aleksander Fleming - noblista, odkrywca penicyliny (en.wikipedia.org)

Penicylina jako lekarstwo trafiła do produkcji w 1939 r., kładąc kres ponad dwóm wiekom barbarzyńśtwa medycznego. Rozwój nowoczesnej medycyny wyparł w XVIII w. wiele dotychczasowych metod leczenia, których nie można było wytłumaczyć naukowo. W przypadku antybiotyków musiało jednak upłynąć prawie dwieście lat, zanim nauka zdołała skutecznie zastąpić medycynę ludową.

Chleb zagniatany z pajęczyną, którym Sienkiewiczowski Soroka oblepiał rany Kmicica, dostarczał choremu właśnie penicyliny, która zbierała się wraz z pleśnią na pajęczych niciach. Oczywiście, wiedziano tylko o skutkach, nie rozumiano jednak mechanizmu działania.

Zaprzestanie tej praktyki skazało tysiące ludzi na kalectwo i męczarnie w polowych lazaretach, gdzie lekarze nie mogąc powstrzymać infekcji ran, uciekali się do amputacji kończyn. Plastyczny obraz tego zjawiska znajdziemy w filmie "Tańczący z wilkami", gdzie główny bohater podczas pobytu w szpitalu widzi stosy pustych butów. 

Ten obraz przestał towarzyszyć szpitalom dopiero podczas II wojny światowej. Melchior Wańkowicz pisze, że polscy żołnierze po raz pierwszy dostali penicylinę w przededniu ataku na Monte Cassino, 10 maja 1944 r. Bądźmy świadomi, że do tego czasu każdy postrzał, każde zranienie mógło zakończyć się amputacją.

Penicylinę dla nauki odkrył Aleksander Fleming w 1928 r., podobno zupełnie przez przypadek, gdy sprzątał w swoim laboratorium. Noblista miał potem powiedzieć: „To natura wyprodukowała penicylinę, ja ją tylko odkryłem”. Po kilku latach badań, udało się wyprodukować lekarstwo, które zmieniło świat.