bywajtu

Pierwszy praktyczny proces fotograficzy w historii nosił nazwę dagerotypii.

Powstał w 1839 roku on przy współpracy Louisa Jacques'a Daguerre'a i Josepha Niepce'a. Proces polegał na naświetlaniu miedzianej płytki, pokrytej cieniutką warstwą jodku srebra. Czas naświetlania był bardzo długi, dlatego początkowo trudno było fotografować ludzi. W późniejszych latach udoskonalono proces i czas naświetlania stał się krótszy. Mimo to, do robienia zdjęć ludziom w studiu, fotografowie używali specjalnego krzesła z podpórką na szyję aby model mógł wytrzymać ten długi czas. Dodatkowe trudności sprawiało wożenie sprzętu i chyba przede wszystkim to, że zdjęcie na miedzianej płytce było nietrwałe i zmywało się pod wpływem dotyku, dlatego musiało być trzymane w specjalym etui.

Boulevard du Temple Louis Jacques Daguerre Boulevard du Temple (Louis Jacques Daguerre)

Pierwsze zdjęcie człowieka, jakie zrobiono metodą Daguerre'a, przedstawiało pucybuta i jego klienta na paryskiej ulicy. Scena dzieje się w ruchliwym miejscu, jednak na skutek długiego naświetlania, na zdjęciu nie zarejestrował się ruch. Jest to zdjęcie, które doskonale ukazuje zalety i wady dagerotypii. Z jednej strony fotografia charakteryzuje się bardzo dobrą rozdzielczością, z drugiej zaś pokazuje tylko nieruchome elementy.