bywajtu

Butrynt (Butrint) jest swoistą miniaturą śródziemnomorskiej historii, prezentując wszystkie jej fazy rozwoju, a także panowanie i upadek mocarstw, które miały w posiadaniu ten region. Obecnie, ruiny Butryntu (Butrintu) stanowią reprezentację zarówno hellenistycznego, sakralnego budownictwa z 4 w p.n.e., jak i obronnego budownictwa z początku XIXw.

Powstanie Bitrintu nawiązuje do klasycznej mitologii, która twierdzi, iż został założony przez uciekinierów i wygnańców, którzy opuścili Grecję po upadku Troi. Po przybyciu na miejsce, Priam, syn Helenusa zabił woła, który mimo odniesionych ran przez dłuższy czas walczył o swoje życie. Jednak ostatecznie zginął na tutejszej plaży. Wzięto to jednak za dobry omen i miejsce, do którego przybyli wygnańcy nazwali Buthrotum, co w wolnym tłumaczeniu oznacza rannego woła.

Najstarsze ślady, jakie odnaleziono w Butrincie, pochodzą z 4w p.n.e. i związane są ze świątynią boga Asclepiusa. Przybywający do niej pielgrzymi składali ofiary i modły w intencji wyzdrowienia i uleczenia. Również brali udział w ceremoniach, które odbywały się w tutejszym amfiteatrze.

Wraz z rozwojem Cesarstwa Rzymskiego, Butrint stał się rozkwitającym, śródziemnomorskim miastem. Cesarze Julisz Cezar a później cesarz Augustus utworzyli w nim kolonię, co zaprocentowało połączeniem miasta za pomocą grobli i akweduktu z pobliską równiną. Butrint mógł mieć wtedy ok.20ha powierzchni i znajdowały się w nim różnego rodzaju budynki, zarówno prywatne jak i publiczne, np. świątynie, łaźnie, grobowce.

Niestety dobra passa tego miejsca skończyła się w V wieku, kiedy to Butrint był kilkakrotnie atakowany. Wpłynęło to znacząco na zwykłe życie tutejszych mieszkańców. Domy, zazwyczaj drewniane, budowano na pozostałościach klasycystycznych budynków, a ludzie byli chowani w obrębie miasta. Od końca V wieku do połowy VI wieku nastąpił rozwój chrześcijaństwa, a sam Butrint stał się siedzibą biskupa, co poskutkowało budową pięknej, ozdobionej mozaikami chrzcielnicy oraz wielkie bazyliki.

Zasadniczo nie wiele wiadomo o Butrincie aż do 1081 roku, kiedy to stał się świadkiem wojen toczących się między Normanami a flotą bizantyjską. Ostatecznie został zajęty przez Normanów. W XIII wieku Bitrint znów rozkwitł. Na akropolu został zbudowany zamek, a fortyfikacje odbudowano i wzmocniono. W 1386, Butrint wykupili przez Wenecjanie. Miasto przez 400 lat stanowiło najbardziej wysuniętą, wenecką placówką. Miasto to było doceniane ze względu na lokalizację, bogactwo ryb w okolicznych zbiornikach, hodowane tu bydło oraz obfite w rośliny i zwierzęta lasy.

Na początku XIX wieku Butrint był niewielką, rybacką wioską, skupioną wokół zamku. Zmiany wprowadził w nim Ali Pasha, który był zdolnym, lecz bezwzględnym władcą, stąd często określany jest jako „Muzułmański Bonaparte”. Jego główny wkład w ten region to zamek zbudowany w ujściu rzeki.

Warto zaznaczyć, że już od końca XVIII wieku do Butrintu przyjeżdżali zagraniczni goście i turyści, m.in. Lord Byron, który był gościem Ali Pashy.

Pierwsze prace archeologiczne były przeprowadzone w latach 1928 – 1939 prze grupę włoskich badaczy, którym przewodniczył Luigi Maria Ugolini. W tym czasie udało im się odkryć praktycznie większość budynków Butrintu, które możemy podziwiać po dziś dzień. W 1992 roku Butrint został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Ruiny antycznego teatru, w którym kąpią się na co dzień żółwie ;) ruda Ruiny antycznego teatru, w którym kąpią się na co dzień żółwie ;) (ruda)

Zamek na wzgórzu - w jego wnętrzu znajduje się muzeum ukazujące przemianę Butrintu przez kolejne wieki jego istnienia. ruda Zamek na wzgórzu - w jego wnętrzu znajduje się muzeum ukazujące przemianę Butrintu przez kolejne wieki jego istnienia. (ruda)

Widok z ruin na okolicę. ruda Widok z ruin na okolicę. (ruda)

Ruiny katedry ruda Ruiny katedry (ruda)

Ruiny Butrintu są bardzo przyjemne do zwiedzania nawet w upalne dni, dzięki temu, że są dość dobrze zacienione. ruda Ruiny Butrintu są bardzo przyjemne do zwiedzania nawet w upalne dni, dzięki temu, że są dość dobrze zacienione. (ruda)

Tekst i zdjęcia pochodzą z mojego bloga: http://balkanyrudej.wordpress....