bywajtu

Packlista. Wróg numer jeden twórczego chaosu. Nigdy nie sądziłam, że kiedykolwiek będę potrzebować czegoś takiego, że będę zdolna tak dobrze się zorganizować w swoim niezorganizowaniu. A jednak – packlista bardzo się przydaje. Jeden rzut oka i wiesz, czego jeszcze nie spakowałeś. Żeby powstała dobra, trzeba czasu – nie ma hop siup, trzeba zorientować się, co jest naprawdę niezbędne w drodze.

Wszystko zależy od pory roku i warunków klimatycznych panujących w danym kraju (krajach), który będziesz przemierzał. Dlatego nie będę pisać, ile par ciepłych skarpetek zabrać i ile polarów jest niezbędnych na trzy tygodnie – skupię się na całej reszcie (ubrania może innym razem?). Pojawia się też pytanie, czy autostop to tylko sposób na dotarcie do celu, w którym mamy zapewnione względnie normalne warunki (np. nie będzie gotowania na kuchenkach turystycznych). Bo po co targać ze sobą menażki (chociaż... jedna akurat zawsze się przyda) i resztę sprzętu do gotowania, jeżeli miałby służyć tylko trzy dni, i to w środku lata.

Na początku na pewno będziesz brać ze sobą za dużo rzeczy. Nie przejmuj się tym, mija z czasem. Moja lista jest bardzo subiektywna, pewnie za jakiś czas dojdę do wniosku, że coś powinno z niej wypaść, a coś innego dojść. Jedna ważna zasada – pozbądź się opakowań (pudełka po plastrach itp.), będzie lżej. Lista poniżej bez kuchennych rewolucji.

1. Kartki do robienia znaków – zawsze zapominam, zawsze mi ich brakuje. A używanie do tego mapy mocno ją niszczy. Jednak tak naprawdę da się bez nich obejść – raz poprosiłam na stacji benzynowej o tekturowe pudełka. Spełniły swoją rolę.

2. Coś do pisania – markery (do znaków), długopis/ołówek i notes – zadziwiające, jaką czasami ma się potrzebę zapisania czegoś. Już latałam po sklepach w katalońskiej wsi, szukając notesu.

3. Ksero dokumentów, wszystko schowane w różnych miejscach. W razie katastrofy łatwiej będzie je odtworzyć.

4. Nóż i nie ma żadnego ale. Porządny, bez bajerów, bo po co komu trzydzieści rodzajów śrubokrętów. Jedno ostrze wystarczy (no, może jeszcze korkociąg).

5. Apteczka – podstawowa. Coś na odkażenie (tylko żadna tam woda utleniona w butelce, lepiej w żelu albo gaziki), bandaże (zwykłe i elastyczne), plastry (najlepiej różnej wielkości), coś na gorączkę, ból, biegunkę, wapno, krople do oczu, coś po ukąszeniach i oparzeniach. Nie zapomnij o nożyczkach, chociaż plaster na dobrą sprawę można uciachać nożem.

6. Mapa, nawet nie próbuj się bez niej ruszać z domu.

7. Sznurek, który mogą zastąpić całkiem dobrze sznurówki z akurat nieużywanych butów. Przydaje się choćby do naprawienia plecaka, przytroczenia mokrego ręcznika itp.

8. Ręcznik szybkoschnący. Nie wiem, jak mogłam bez niego żyć – zajmuje nieporównywalnie mniej miejsca w plecaku, schnie nieporównywalnie szybciej.

9. Kilka worków na śmieci – jak rozpadnie się coś w kosmetyczce, na brudne lub mokre ciuchy.

10. Niewidoczna saszetka na udo lub brzuch, gdzie trzyma się dokumenty i pieniądze.

11. Kosmetyczka – nadal nie jestem w stanie jej zredukować. Zawsze sobie tłumaczę, że wszystkiemu winne te długie włosy. A więc wedle uznania, najlepiej wszystko przelane w małe buteleczki. Mydło zawsze można uzupełnić na stacji benzynowej. Koniecznie krem w silnym filtrem, długotrwałe stanie w słońcu na drodze i nawet nie czujesz, jak się spalasz.

12. Chusteczki dla dzieci, genialny wynalazek. Idealne do szybkiego odświeżenia się.

13. Spork! Czyli łyżka i widelec w jednym (spoon+fork). Może być metalowy lub plastikowy. Ciekawy jest jego brat, produkowany przez primusa – składany, a więc zajmuje jeszcze mniej miejsca. Naprawdę się przydaje, kiedy chcesz np. zjeść jogurt albo melona. W razie czego, można będąc w mieście znaleźć sklep wszystko za 5zł – mam do dziś łyżeczkę z Barcelony.

14. Aparat. Opcjonalnie obiektyw (ciężki jak diabli...), zapasowe baterie i filmy. Tak, jestem wierna analogowej lustrzance. W opcji cyfrowej dochodzi ładowarka i dodatkowa karta pamięci.

15. Książka. Nieważne, że ciężka. W zeszłym roku nie wzięłam, no bo przecież tyyyyle miało się dziać. Działo się. Ale i tak by się przydała na wreszcie samotną godzinę po południu.

(W odcinku o spaniu wspomniałam o rzeczach niezbędnych, tu wobec tego je pominę)

Jeżeli nie jedziesz sam, wszystko to rozkładasz na dwa plecaki – po diabła dwie tubki pasty do zębów? Ekstremaliści skracają swoje szczoteczki do zębów, karimaty (bo pod głowę plecak, to górną część – ciach!). Ale to już backpacking ultralight i jego wyznawcy, o czym może innym razem.

Z niecierpliwością czekam na patenty, których jeszcze nie poznałam.