bywajtu

Przepiękne, choć diabelnie turystyczne miasto. Do dzisiaj żałuję, że nie miałam już czasu zobaczyć cmentarza na wyspie.

Nawet nie zdążyłem pomysleć o cmentarzu, byłem tam zaledwie jedno przedpołudnie. Ale coś jest na rzeczy, Wenecja to takie przemijające cudo, rozpadające się fizycznie, ale intrygujące też jakoś pozafizycznie (przynajmniej przez jedno przedpołudnie).

Oglądając te zdjęcia przykuwa moją uwagę niebo. Szkoda, że było takie "blaszane", czasami jednak jesteśmy na niektóre warunki skazani. Na zdjęciu 4 i 6 zaczyna jednak już żyć i fajnie to wygląda.

@Antisaina  to niebo dało rozproszone, miękkie światło: bardzo się cieszyłem, że będąc tam tylko jedno przedpołudnie trafiłem akurat na poranne mgiełki i na światło, które dało pastele i plastykę, choć - rzeczywiście - nie jest to niebo z okładek albumów... fajnie, że zauważyłaś to niebo :-)

Zauważyłam bo sama czasami zgrzytam zębami jak z nim walczę ;)

a ja przeciwnie, próbuje je wykorzystać :-)

Dobre podejście :)

Jakie piękne światło ...zdjęcia, jak z obrazów starych mistrzów ...

O tak! Niedoskonałości starych negatywów nawet wzmocniły ten efekt, jeszcze trzy skany:

zachwycają kolorem, spokojem i romantyzmem :)

Dla mnie mistrzostwo świata. Żadne gondole czy katedry go nie przelicytują.

A przypadkiem powstało :)

Cudne! Wszystko - poza, ubiór, fryzura, scenografia, kompozycja, kolorystyka - świetnie zgrane. I to skupienie w klimacie jak z Vermeera, brawo!