bywajtu

Nie da się ukryć, że Włochy to kraj, w którym narodził się faszyzm. Mieszkając w Mediolanie miałem jednak wrażenie, że wszyscy włosi to raczej komuniści niż faszyści. Później krok po kroku zacząłem odkrywać jak naprawdę podzielona jest scena polityczna we Włoszech i co myślą ludzie.

Staram się nie generalizować i nie opowiadać się twardo za żadną ze stron. Uważam, że polityka to bardzo delikatny temat a każdy ma prawo do swoich własnych poglądów. Odpowiednio naginając myślenie, można zrozumieć racje każdej ze stron, nawet najbardziej ekstremalnej.
 

Olek (Olek)

 
Jedna rzecz mnie zaskoczyła jednak bardzo. Kiedy zapytałem kilku znajomych o poglądy polityczne, to usłyszałem kilka razy „jestem komunistą”. Nie mogłem uwierzyć, że w dzisiejszych czasach ktokolwiek może jeszcze w to wierzyć, dlatego drążyłem temat dalej i udało mi się całkiem dużo dowiedzieć.

Po II wojnie światowej Włochy stały się krajem kapitalistycznym tylko i wyłącznie dzięki naginaniu demokracji przez Amerykanów. Gdyby nasi przyjaciele zza oceanu zostawili Włochy same sobie, to prawdopodobnie wyglądałyby one podobnie jak dziś wygląda Białoruś.

Bierze się to z bardzo długiej komunistycznej tradycji towarzyszącej Włochom. Po pierwsze włoscy komuniści byli przeciwnikami Watykanu. Watykan kiedyś był znacznie większy i miał o wiele silniejsze wpływy w całym kraju a ściąganie podatków z mieszkańców miast często odbywało się w bardzo brutalny sposób.

Po drugie komuniści byli alternatywą dla faszystów podczas drugiej wojny światowej. Komunistyczni partyzanci walczyli z reżimem i oddawali życie za utopijne idee.

Z uwagi na podłoże historyczne w dalszym ciągu jest „cool” być komunistą we Włoszech. Dochodzi tutaj do takich absurdów, że na przykład od ludzi w hostelu w Mediolanie udało mi się usłyszeć, że Stalin i Lenin byli fajnymi chłopakami a komunizm przyniósł wiele dobrego w ZSRR.

Większość „komunistów” we Włoszech to na szczęście po prostu nasz odpowiednik lewicy i nie wiąże się z jakimiś zwariowanymi pomysłami. Lewica we Włoszech jest bardzo podzielona, przez co większość ugrupowań nie ma szans nawet wejść do parlamentu. Najbardziej z mojego punktu widzenia interesujące były ugrupowania najbardziej skrajne, takie jak Komuniści Rewolucjoniści.

Komunistów ze skrajnych ugrupowań można spotkać w każdym mieście we Włoszech. Gromadzą się zazwyczaj pod uniwersytetami lub w miejscach, gdzie przechodzi wielu turystów i sprzedają dziennik komunistyczny lub namawiają ludzi na wsparcie finansowe partii. Z wielką pasją odpowiadają na wszystkie pytania i można się od nich dowiedzieć wielu „ciekawych” rzeczy.

Moich ulubionych spotkałem pod centrum włoskiego kapitalizmu czyli Universita Luigi Bocconi w Mediolanie. Znają dobrze angielski i zazwyczaj są bardzo chętni do rozmowy. Twierdzą, że mają tam bardzo wielu zwolenników ale ludzie zazwyczaj omijają ich większym łukiem niż cyganów.

Celem ich działalności jest wywołanie rewolucji. Podłożyli nawet niedawno bombę pod uczelnią na znak protestu przeciwko nowemu premierowi.

Udało mi się od nich między innymi dowiedzieć, że komunizm w Rosji zapobiegł wybuchowi wojny i uratował wielu ludzi. Jak zapytałem czy podczas rewolucji będą zabijać ludzi to usłyszałem, że jeżeli będzie to konieczne to będą mordować a jak zapytałem się co się stanie po rewolucji to zupełnie zamilkli.

Słyszenie takich rzeczy dla osoby wychowanej w kraju gdzie komunizm jest zabroniony przez konstytucję jest dosyć szokujące. Nie wiem z czego chłopaki uczyli się historii ale na pewno nie były to książki.

Polecam rozmowę ze skrajnymi komunistami, czasem życzę im żeby się znaleźli nagle na Kubie lub w Korei Północnej.

• Olek (Olek)