bywajtu

Mediolan to centrum mody, włoskie centrum handlu i bardzo ciekawe miejsce do zwiedzania. Jest to tak dziwne i specjalne w swoim rodzaju miasto, że mimo tego że znajduje się w centrum Włoch to trudno tam znaleźć prawdziwych Mediolańczyków. Większość Włochów mieszkających w centrum Mediolanu to przyjezdni z Neapolu, Sycylii lub studenci z całych Włoch.

Bardzo ciekawe jest to, że każda nacja ma tutaj swoje specjalne zajęcia. Myślę, że podziały w Mediolanie nie biorą się z braku pozytywnego nastawienia mieszkańców a raczej ze swojego rodzaju społeczności budowanych tam przez lata. Imigranci w Mediolanie stanowią kilkadziesiąt procent społeczeństwa a jednocześnie często nie potrafią zbyt dobrze mówić po włosku.

Różne nacje mają tam różne zajęcia, bardzo łatwo zauważyć to nawet na samym początku spacerując po centrum.
Arabowie i Turcy zajmują się przede wszystkim sprzedażą Kebabów chociaż istnieją wyjątki to 90% kebabów jest robionych przez przyjezdnych z północnej Afryki. Tylko czasem można spotkać chińczyków tnących mięso z rusztu.
Przyjezdni z Filipin zajmują się sprzątaniem domów i ich praca jest bardzo wysoko ceniona w Mediolanie a biorą czasem nawet 8 euro za godzinę. Przyjezdni ze środkowej Afryki zajmują się pilnowaniem sklepów, dzięki swojej niesamowitej cierpliwości i ponadprzeciętnych rozmiarach doskonale się do tego nadają. Reszta „bezrobotnych” czarnych zajmuje się nielegalną sprzedażą ubrań, okularów, torebek, lub wyciąganiem pieniędzy od turystów na kolorowe bransoletki lub na „pomoc Afryce”. Przyjezdni z Indii otwierają międzynarodowe sklepy a z Bangladeszu zajmują się sprzedażą róż i zapalniczek pijanym studentom.

Polacy na tle kolorowego Mediolanu też nie wypadają źle bo większość stanowią panie i są modelkami lub zajmują się pomocą starszym paniom jako opieka. Według wiadomości ze sklepu polskiego jest ich około 12 tysięcy.

Jedną z ciekawszych grup etnicznych w Mediolanie są Chińczycy bo mają swoją część miasta, którą można odwiedzić. Zajmują się głównie sprzedażą ubrań, taniej elektroniki i zaopatrują Afrykanów w podróbki torebek i okularów.

Wbrew pozorom China Town w Mediolanie to jedna z najczystszych części miasta. Była niedawno remontowana i wygląda naprawdę bardzo ładnie. Jedyna rzecz, która zakłóca obraz miasta to chińskie bazary na tle starych kamienic i sami Chińczycy chodzący po ulicach. Widać też ludzi przewożących towary do sklepów na rowerach lub ręcznie ciągnących przyczepki. China Town różni się też od reszty miasta ponieważ nie robi klasycznej przerwy na lunch w środku dnia a restauracje nie zamykają się. Chińczycy praktycznie mieszkają w swoich sklepach.

Dojechać do China Town jest bardzo prosto. Wystarczy przy placu naprzeciwko katedry „duomo” przy stacji metra „duomo” wsiąść w tramwaj numer 12. Podróż trwa około 20 minut a należy wysiąść na przystanku Via Bramante Via Sarpi i kierować się w lewo w stronę głównej ulicy China Town czyli via Paolo Sarpi.

Polecam przejście się po China Town i wejście do pierwszej lepszej knajpki. Można się też zapytać nielicznych włochów pracujących tam w sklepach z jedzeniem o drogę. Na pewno wskażą coś dobrego. Turysta jest tam często jedynym białym człowiekiem i można poczuć się naprawdę jak w Chinach a kuchnia jest oryginalna i bardzo smaczna. Nie przypomina też w żadnym stopniu kuchni azjatyckiej dostępnej w Polsce.
 

 
Osobiście mogę polecić różnego rodzaju pierożki gotowane na parze. Moje ulubione to pierożki z mięsem. Aby zamówić je po włosku należy powiedzieć „tortellini cinesi con carne” ale prawdopodobnie najłatwiej będzie przekazać informacje językiem gestów i min ponieważ Chińczycy nie są bardzo utalentowani jeżeli chodzi o naukę języków obcych wliczając w to włoski.