bywajtu

Już prawie po świetach, po zakupach, porządkach, gotowniu i pieczeniu. Kolejne święta mieszczą sie w pojęciu minione, a więc byłe, przeżyte, a jak przeżyte to każdy wie sam najlepiej. Ale jest coś, co powoduje, że tuż przed świętami pustoszeją miasta, a korki są nie w centrum, a na drogach wylotowych z miast w kierunku "prowincji". Do Kielc przybywają rzesze młodszych i starszych osób, które przez większość czasu mieszkają poza świętokrzyskim. Wysypują się z pociągów, autobusów, busów i własnych samochodów. Można by rzec: słoiki jadą do źródeł. I nagle nikt się nie wstydzi, że wracając do stolicy czy jakiegokolwiek innego, większego miasta sam stanie się słoikiem. Choć cały ten pęd wyjazdowy jest kompletnie nieekonomiczny bo paliwo, czas, po co to całe zamieszanie? Spotkanie z rodziną - pewnie tak, ale jest coś czego nie da się nigdzie kupić, a wszyscy o tym rozamawiają. Wystarczy posłuchać rozmów, aby się dowiedzieć, że tylko czyjaś mama, babcia, ciocia robi najlepszy bigos, żurek, maurek. Można listę powiększać w nieskończoność. Czy jest to prawdą, no cóż powiemy kwestia smaku. Wprawdzie półki w sklepie uginają się od pięknie ozdobionych ciast, wędlin itp. Więc co  tak pcha do tych domowych pierogów, czasami mniej kształtnych niż sklepowe, mniej ładnych ciast? Zagonieni we współczesnym świecie szukamy smaku i ciepła dzieciństwa, bezpieczeństwa. Każdy zrobiony przez bliską osobę produkt przyprawiony jest dwoma najdrozszymi przyprawami na świecie "M" czyli miłoscią do osoby, dla której się gotuje i "S" (ale nie jest to szafran) tylko serce. Wszystkim, którzy bedą dojadać poświąteczne wiktuały życzę smacznego i tego, aby widzieli w nich swoich bliskich , którzy was kochają. Mzag

Mariuszjbie, CC BY-SA 3.0, http://commons.wikimedia.or... (Mariuszjbie, CC BY-SA 3.0, http://commons.wikimedia.or...)