bywajtu

  Panorama miasta zawiera wspaniałe zabytki i otaczające je wody. Massimo Telò; http://it.wikipedia.org/wik... Panorama miasta zawiera wspaniałe zabytki i otaczające je wody. (Massimo Telò; http://it.wikipedia.org/wik...)

Manto

Mantua to nie tylko miejsce wygnania Szekspirowskiego Romea, to przede wszystkim centrum artystyczno-kulturalne, które odegrało znaczącą rolę w rozwoju współczesnej opery. Naturalnie obronne miejsce, położone na wyspie nad rzeką Mincią zostało zamieszkane już 2000 lat p.n.e. Miasto właściwe założyli jednak dopiero Etruskowie w VI w. p.n.e., według legendy fundatorem był Ocnus, który uhonorował miasto imieniem swojej matki - Manto.   

ojczyzna Wergiliusza

W mieście ok. 70 r. p.n.e. narodził się jeden z najwybitniejszych rzymskich poetów – Wergiliusz, a później, za panowania Augusta Oktawiana Mantua została zaludniona licznymi weteranami. Nawet w szczytowym okresie Cesarstwa Rzymskiego Mantua nie zdobyła większego znaczenia, mimo dogodnego położenia na drodze z Verony do Cremony i Mediolanu. U schyłku cesarstwa miasto zalewały kolejne najazdy ludów barbarzyńskich, także we wczesnym średniowieczu nie ominęły go wojny gockie ani Longobardowie. Dopiero włączone do państwa Franków w 774 r., stając się częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego, zaczęło ponownie się rozwijać.

Niepodległość

W XI w. miasto stało się własnością markiza Toskanii, Bonifacego z Canossy. Ostatnia z rodu, Matylda Toskańska, zmarła w 1115 r. pozostawiając miasto bez feudalnego zwierzchnika. Korzystając z okazji, podobnie jak wiele innych miast w regionie, Mantua ogłosiła się wolną komuną. Wkrótce jednak zagrożenie ze strony Cesarstwa, pragnącego podporządkować sobie zbuntowane miasta, zmusiło Mantuę do walki o niepodległość i dołączenie do Ligi Lombardzkiej.

Zamek San Giorgio Massimo Telò; http://it.wikipedia.org/wik... Zamek San Giorgio (Massimo Telò; http://it.wikipedia.org/wik...)

W 1198 r. wybitny inżynier z Bergamo, Alberto Pitentino, uregulował bieg rzeki Micino tak, ze utworzyła ona wokół miasta cztery wielkie jeziora, podnosząc jeszcze walory obronne Mantui.

W XIII w. rody miejskie podzieliły się na zwolenników wewnątrz imperialnego konfliktu między Gwelfami a Ghibbelinami. Korzystając z nieustannych niesnasek i chaosu, w 1273 r. władzę w mieście przejął Pinamonte Bonacolsi, zapoczątkowując sto lat rządów swojej rodziny. Był to okres niezwykle  korzystny dla ekonomicznego i kulturalnego rozwoju Mantui.

Gonzaga

16 sierpnia 1328 r. ostatni Bonacolsi – Rinaldo, został obalony przez ród Gonzagów, rodzinę o urzędniczej tradycji. Luigi Gonzaga, od 1318 r. sprawujący urząd podesty miejskiego, został wtedy wybrany „capitano el popolo” i przejął rządy. Miasto zostało otoczone nowymi murami obronnymi a wiele obiektów architektonicznych odnowionych. Po tym, jak trzeci z Gonzagów – Ludovico, krwawo rozprawił się z własnymi krewnymi, ród rozluźnił politykę i pchnął miasto na drogę renesansu i idącego wraz z nim humanizmu. Już w XIV w.  Mantua stała się ważnym centrum rozwoju tych idei, a Gonzagowie hojnymi mecenasami sztuki. W mieście tworzył wybitny malarz renesansowy Andrea  Mantegna, a w 1423 r. dzięki ich fundacji została otwarta Casa Giocosa, znana szkoła humanistyczna.

W 1433 r. Gianfrancesco I wykupił od Cesarza Zygmunta Luksemburczyka za 120 000 złotych florenów tytuł książęcy, dziedziczony przez kolejnych panujących z rodu Gonzagów.

Palazzo Ducale Frumpy; http://en.wikipedia.org/wik... Palazzo Ducale (Frumpy; http://en.wikipedia.org/wik...)

Opera

Dalsza rozbudowa miasta miała miejsce za panowania Federico II, w połowie XVI w. , kiedy wzniesiono m.in. manierystyczny Palazzo del Te. W II połowie wieku do miasta przeniósł się Claudio Monteverdi, przyjmując posadę muzyka na dworze Gonzagów. Wybitny śpiewak, wiolinista a przede wszystkim dyrygent, przeniósł muzykę z renesansu do baroku, tworząc technikę basso continuo i zainicjował nowoczesną operę. Jeszcze za jego życia dwór w Mantui stał się sławny z powodu wystawiania nowoczesnych oper, w tym granych do dziś Orfeusza czy Koronacji Poppei.

Plaga

Gdy w 1627 r. wygasła właściwa linia rodu Gonzagów, wybuchła wojna o sukcesję i pod miastem stanęła 36 000 armia cesarska. Armia nie dokonała bezpośrednich zniszczeń, natomiast przywiodła epidemię, która zdziesiątkowała mieszkańców Mantui.

Wynikiem wojny było panowanie Ferdynanda Karola IV, bawidamka, który zaniedbywał obowiązki władcy na rzecz wystawnych bali i przedstawień teatralnych. Podczas wojny o Hiszpańską Sukcesję sprzymierzył się z Francją i został wygnany przez Austriaków, zabierając ze sobą potężną kolekcję dzieł sztuki. Miasto przeszło na stałe pod panowanie Habsburgów, przezywając ponowne ożywienie. W mieście powstały Królewska Akademia Nauk, Teatr Nauk, oraz liczne pałace i budynki użyteczności publicznej.

Zdrada

Podczas wojen Napoleońskich francuski oficer dowodzący obroną Mantui w 1799 r. wydał Austriakom na pewną śmierć polskich towarzyszy broni. Po niepokojach epoki, w 1814 r. Mantua wróciła na stałe do Austrii. W 1851 r. wybuchło powstanie antyaustriackie, w trakcie którego miała miejsce osławiona w tradycji Risorgimento egzekucja powstańców w dolinie Belfiore. Dopiero w 1866 r. Mantua została wcielona do zjednoczonego Królestwa Włoch.

  Wspaniały Palazzo Te, wzniesiony w czasach świetności miasta w XVI w. Marcok; http://it.wikipedia.org/wik... Wspaniały Palazzo Te, wzniesiony w czasach świetności miasta w XVI w. (Marcok; http://it.wikipedia.org/wik...)