bywajtu

Malarstwo na szkle to tak w zasadzie malarstwo "pod szkłem" - to co widzi odbiorca to w zasadzie awers, pokryty szkłem - na rewers patrzy artysta.

Ma to więc daleko idące implikacje - gdyż w efekcie malarz musi zacząć "od końca", czyli od tego co jest najbardziej na pierwszym planie - brwi, rumience na policzkach, błysk w oku, potem źrenica, dalej samo oko; włosy - jesli przysłaniaja twarz, dopiero potem sama twarz. Trzeba nie lada wyobraźni i talentu żeby być w stanie w ten sposób malować, niejako "z wyprzedzeniem". Trudności z jakimi musiał zmierzy się artysta wpływały też na to, że posługiwano się głównie czystymi kolorami, nie wchodząc w póltony. 

Zbigniew Pietrzykowski, CC-BY-SA-3.0-pl, http://commons.wikimedia.or... (Zbigniew Pietrzykowski, CC-BY-SA-3.0-pl, http://commons.wikimedia.or...)
Jeśli chodzi o sztukę ludową w Polsce - malarstwem na szkle zajmowały się cechy rzemieślników i ludzie związani z hutami szkła - które z kolei budowano tylko w miejscach, gdzie był do tego odpowiedni piasek ( niskiej zawartosci krzemionki). Początki tego rzemiosła w Polsce wywodzą się z pogranicza bawarsko-czesko-śląskiego, skąd w XIX wieku rozpowszechniła się na pas pogórza karpackiego.

Wśród typowych wątków poza wątkami religijnymi (chrystologicznych czy maryjnych) spotykać można ciekawe malunki z wątkami świeckimi - w szczególności są to zbójnicy albo.. Janosik z Frajerką (!).

Kilka innych przykładów możecie zobaczyć na stronie muzeum w Gliwicach, które to posiada całkiem pokaźną kolekcję malarstwa na szkle i lustrach.