Przestrzeń, forma, idea
5 osób
Moderatorzy:
    Marzena

Ustawienia strony:

Widoczność: wszyscy
Publikować mogą: autorzy
Moderacja: przed publikacją
RSS RSS
Zarejestruj się

05/05/14 od Marzena

Rezydencja królewska Jana III Sobieskiego

Gust Jana III Sobieskiego był dość złożony. Łączył on zamiłowanie do architektury ze wschodu i z zachodu. Król ten nie odegrał dużej roli w architekturze pełnego baroku, jak Zygmunt III Waza we wczesnej jego fazie, ale pozostawił po sobie kilka realizacji, które świadczą o panujących zasadach w tym czasie. Jego rezydencja w Wilanowie posiada wszystkie cechy tej fazy baroku, a były nimi między innymi przepych, zarówno w dekoracjach jak i dążenie do ogromnej skali. Na przykładzie planu jego rezydencji, pokaże Wam jak się to uwidoczniło.

(Joanna Cudziło)

 

Architektem pałacu w Wilanowie był Augustyn Locci. Pierwotnie, rezydencja ta była zbudowana jako parterowy budynek o prostokątnym kształcie, zakończony czterema alkierzami na jego rogach. Niestety, w takiej formie okazał się zbyt mało reprezentacyjny i trzeba było go podwyższyć. Dlatego w 1692 roku został nadbudowany. Dążąc do rozmachu i wielkiej skali do dwóch frontowych alkierzy zostały w XVIII w. dobudowane galerie zakończone wieżami, które stworzyły fasadę parawanową. Fasada główna pokazana na rysunku, jest potraktowana w bardzo klasyczny sposób, w przeciwieństwie do fasady ogrodowej, gdzie za pierwowzór stanowiły fasady ogrodowe willi rzymskich. Skupiając swoją uwagę na przepychu zawartym w dekoracjach, światło-cieniowej grze, elementach często zestawianych w bardzo przypadkowy sposób. W tym przypadku można doszukać się inspiracji rzymskim Kapitolem. Fasada frontowa, posiada jednak wielki porządek, a architekt akcentuje ją między innymi ślepym portykiem.