bywajtu

Jedną z cech charakteryzujących piękno jest zachowanie proporcji. Już w starożytności proporcje miały ścisły związek z tym, jak odbierana była architektura. Na geometryczne postrzeganie świata miał swój wpływ np. Pitagoras, który stworzył model wszechświata, gdzie ład był wynikiem trzymania się matematycznych zasad. Najbardziej znanymi teoriami idealnej równowagi wymiarów jest złoty podział, nazywany boską proporcją. Jeżeli np. podzielimy odcinek na dwie części, to stosunek dłuższej części do krótszej, będzie taki sam jak stosunek długości obu części, czyli całego odcinka do części dłuższej. Spotykany w wielu epokach i często stosowany intuicyjnie, bez znajomości zasad matematycznych, dlatego możemy powiedzieć że jest on wyjątkowy.

https://www.flickr.com/phot... (https://www.flickr.com/phot...)

Jednym z najbardziej znanych architektów korzystających z takich zasad jak złoty podział jest Le Corbusier. Stworzył on między innymi schemat przedstawiający model człowieka wyrażony w proporcjach wspomagający tworzenie ergonomicznej architektury. Le Corbusier potrafił też nadać muzyce architektoniczny wymiar. Przykładem takiej budowli jest Pawilon Philipsa z 1958r powstały w oparciu o muzykę rumuńsko-greckiego kompozytora Xenakisa, gdzie stosując matematyczne zasady potrafił przekonwertować muzykę na formę przestrzenną. Zrobił to przy pomocy hiperbolicznych paraboli. Wykresy powstawały w oparciu o muzykę, a architektura była kompozycją powstałą na skutek połączenia tych wykresów w układzie przestrzennym.

Związek muzyki i architektury możemy zauważyć również w projektach Andrea Palladio, włoskiego architekta działającego w XVI w. W tym przypadku zjawisko interwałów harmonicznych w muzyce - interwał jest relacją miedzy dwoma następującymi po sobie dźwiękami (w przypadku dźwięków współbrzmiący mówimy o interwale harmonicznym) – miało wpływ na proporcje i formy w architekturze. Przykładem Polskiego budynku, który oddaje szczególne zasady proporcji jest Willa biskupa Firleja w Czemiernikach. Dostrzeżemy je w prostokątnym planie o proporcjach 3:4, gdzie ściany podzieliły budynek na pomieszczenia 1:1, 1:2 i 2:3, a stosunek szerokości i długości pomieszczeń miał wpływ nie tylko na ich wysokość, ale i na elementy stanowiące detal.