5 osób
Widoczność: wszyscy
Publikować mogą: autorzy
Moderacja: przed publikacją
Od Łazienki Lubomirskiego do Pałacu Łazienkowskiego
We wcześniejszej notatce napisałam o tym, iż Stanisław August ma już dość bardzo dużego i reprezentacyjnego zamku Ujazdowskiego i szukając spokoju, przenosi się do Łazienki Lubomirskiego.
Dość szybko król, razem z Dominikiem Merlinim, Antonim Fontaną oraz Janem Kamsetzerem, zaczynają pracę nad rozbudową Łazienki.
W roku 1776 łazienka została nadbudowana o jedno piętro, dzięki czemu przypominała już pałacyk. Osiem lat później ten pałac zyskuje już nową elewacje południową, gdy Dominik Merlini dobudowywuje wąski trakt przysłaniającą starą ścianę. Na rzucie możemy zobaczyć, że widać teraz tylko fragment sciany budynku Lubomirskiego, gdyż odsłaniają ją kolumny przy wejściu. Cztery lata później pod wpływem wzornika francuskiego architekta i grafika, jakim był Jean-François de Neufforge, swój nowy charakter dostaje również elewacja północna, a barokowy detal dodaje jej lekkości. Budynek sostaje poszerzony o nowe skrzydła. Po kolejnych czterech latach widać boczne pawilony, a rokokowe balustrady nadają pałacowi charakteru włoskich willi. (http://upload.wikimedia.org...)