bywajtu

O Johnnym Cashu napisano chyba już wszystko. On sam, w trakcie swojego długiego muzycznego życia, powiedział też bardzo wiele.

Społecznik nie z powodu politycznych pobudek, lecz z natury. Na znak buntu wobec dyskryminacji i niesprawiedliwości na świecie chodził ubrany na czarno, stąd pseudonim „Człowiek w czerni”. Kiedyś awanturnik, zmagający się ze swoją słabością do kieliszka, później człowiek zupełnie inny, głęboko wierzący, ale z pewnością nie była to gorliwość neofity.

Autor jednej z najlepszych koncertówek w historii rock'n'rolla – nagranej w kalifornijskim więzieniu „At Folsom Prison”. Wreszcie – Johnny Cash to świetny interpretator cudzych utworów i nie mówię tutaj tylko o standardach pokroju „(Ghost) Riders In The Sky”.

Nagrane pod okiem Ricka Rubina tak zwane „American Recordings” (tytuł pierwszej płyty nagranej dla wytwórni American) wypełniały w dużym stopniu właśnie przeróbki wykonawców takich jak Depeche Mode, Soundgarden, Nick Cave czy Nine Inch Nails, czyli artystów, których dzieli od naszego bohatera olbrzymia przepaść, nie tylko muzyczna.

Mimo to udało się. Powiem więcej - część nagrań w moim odczuciu przewyższa nawet oryginały. Jak choćby "Hurt" z repertuaru Trenta Reznora i Nine Inch Nails, wydane w 2002 roku, na płycie "American IV".

Reznor powiedział: "czułem się tak, jakbym stracił dziewczynę - ta piosenka już nie jest moja". "Hurt" to też ostatni singlowy przebój Casha. Artysta zmarł w 2003 roku.