bywajtu

Bulwy manioku. David.Monniaux; http://pl.wikipedia.org/wik... Bulwy manioku. (David.Monniaux; http://pl.wikipedia.org/wik...)

Choć w naszym klimacie niewielu o nim słyszało, maniok stanowi główny składnik pożywienia dla ponad 800 mln ludzi na świecie. Istnieje ponad 100 gatunków manioku, wśród których jedne są jadalne na surowo jak słodki maniok, inne po przetworzeniu (manihot utilissima), a jeszcze inne są źródłem kauczuku.

Maniok pochodzi z Ameryki Połduniowej, gdzie został udomiowny najprawdopodobniej ponad 10 000 lat temu. Około 6 600 lat temu pojawiają się rozległe uprawy manioku  nad Zatoką Meksykańską, a w czasach Majów (I tysiąclecie n.e.) maniok staje się podstawowym skladnikiem diety. 

W XVI w. portugalscy kupcy przywieźli maniok do Afryki, gdzie wraz z kukurydzą szybko zaczął wypierać rodzime zboża. Maize (kukurydza) i Kassawa (mączka z bulw manioku) stały się podstawą diety w wielu regionach afrykańskich, utrzymując ten stan do dziś.

Bulwy korzenne manioku oprócz tego, że są jadalne są także trujące. Wilczomleczowaty maniok zawiera cyjanek, przez co wymaga odpowiedniego przetworzenia przed spożyciem, opracowanego przez indian amazońskich.

Wpierw maniok jest moczony przez kilka dni w wodzie. Potem obiera się bulwy ze skórki, płucze i trze na tarce a następnie wyciska z papki trujący sok. Nie wylewa się go jednak, lecz zbiera i odstawia, czekając aż opadną na dno białe granulki, będące maniokową mąką - tapioką. Odcisniętą z trującego soku papkę można prażyć - tak powstaje farinha lub zrobić z niej placki, tak powstaje kassawa.

Istnieje równolegle inne, równie powszechne zastosowanie manioku. Sfermentowana papka maniokowa jest podstawą do produkcji wielu lokalnych alkoholi, w tym słynnej indiańskiej chichy.