Klatka po klatce
7 osób
Moderatorzy:
    AgnesO

Ustawienia strony:

Widoczność: wszyscy
Publikować mogą: wszyscy
Moderacja: tylko niezaufani
RSS RSS
Zarejestruj się

29/12/13 od AgnesO
W temacie: Wideoklipy

Ze snu do filmu

Sztuka jest czymś, co pomaga oderwać się od rzeczywistości. Jest odskocznią, której się używa, żeby od zwykłego życia uciec w jakiś inny świat, trochę jak lekarstwo, które się bierze żeby uśmierzyć ból, poprawić samopoczucie. Sztuka poruszająca niewzykłe i nieznane tematy fantazji, ma działanie podwójne. Tak jest z filmami i wideoklipami francuskiego reżysera i scenarzysty - Michela Gondry'ego.

Reżyser zaczynał jako perkusista w zespole Oui Oui. Nagrał wtedy swój pierwszy teledysk do jednej z piosenek zespołu. W 1993 roku odkryła go Björk i zachwycona jego pomysłami, zaproponowała mu współpracę przy teledysku do piosenki Human Behaviour. Gondry ukazuje w nim swój unikalny styl. Połączenie bajkowości z niepokojem. Jest także autorem klipów do dwóch pozostałych utworów z trylogii Human Behaviour: Isobel i Bachelorette. Te teledyski to krótkie opowieści. Wciągają jak film. To dzięki Björk, świat pokochał twórczość Michela. Posypały się propozycje od największych wykonawców, między innymi od Chemical Brothers, Rolling Stonesów czy The White Stripes.

Gondry jest też autorem większości teledysków Daft Punk. Każdy z nich przywołuje na myśl senne wizje i nieznany, dziwaczny świat. Pamiętacie Around The World? Jednostajny rytm, w tle komputerowo zmienione głosy wykonawców. Pomysł Gondry'ego znowu zaskakujący. W teledysku występują cztery grupy tancerzy. Każda z nich symbolizuje poszczególny instrument w piosence i tańczy w jego rytm.

Gondry, z kręcenia teledysków rozwinął swoją twórczość do reżyserowania filmów. Jego najbardziej znany obraz to Zakochany bez pamięci, z Jimem Careyem i Kate Winslet w głównych rolach. Historia miłości, ale nie takiej zwykłej. Bohaterowie filmu po rozstaniu postanawiają... wymazać siebie z pamięci za pomocą specjalnego zabiegu. Pomysły Gondry'ego na ukazanie tej historii były tak niepowtarzalne i zabawne, że film dostał Oscara w 2005 roku. Oniryczność i dziecięcą wyobraźnię, reżyser postanowił wykorzystać też w filmie Jak we śnie, z Charlotte Gainsbourg i Gaelem García Bernalem. Bohater filmu żyje w wymyślonym przez siebie świecie, w który ucieka przed prawdziwym życiem. Ten film to przykład tego, jak można ukazać nieprawdopodobne, surrealistyczne momenty, nie wykorzystując do tego wielkich technik komputerowych. Gondry zastosował tam wiele efektów stworzonych analogowo, przez co ogląda się go jeszcze przyjemniej. Przywołuje on niezwykłą i bardzo cenną dzieciącą wyobraźnię.

Oglądając po kolei obrazy Gondry'ego, ma się wrażenie, że stworzył je chłopiec, wiecznie bujający w obłokach, który nagle przyszedł do wytwórni filmowej i przelał swoje fantazje na ekran. Są to filmy pełne dziecięcej wrażliwości, wykorzystujące niewzykłe, ale proste techniki. Gondry, mimo, że jego twórczość nie zawsze jest wesoła, pomaga się zrelaksować i wejść w zupełnie odmienny stan świadomości bez użycia narkotyków :)