bywajtu

Nie mieliśmy tu przyjeżdżać w ogóle, tylko przez Czarnogórę przejechać prosto do morza. Ale to był jeden z lepszych pomysłów. Z Belgradu jedzie się na Cačak, potem na Pljepolje i po przekroczeniu górskiej granicy jest już tylko jedna droga.

Žabljak to małe miasteczko górskie w Parku Durmitor, wielkości naszej np. Bukowiny Tatrzańskiej. W ogóle nieładne, ale ma swój urok. Z łatwością można wynająć mieszkanie w zupełnie okej standardzie za 30€. Kemping jest parę kilometrów za Žabljakiem i podjazd do niego w ogóle nie zachęca. Sens ma to jedynie jeśli chce się tam tylko przespać i zjeść nudle w proszku, bo do miasta za daleko. 

Jest w Žabljaku dobra knajpa z zielonymi parasolami (jest ich trzy na krzyż na drodze do parku więc łatwo ja będzie znaleźć:)). Prowadzi ja podobno wiecznie pijany Serb (znajomi byli parę lat temu:)), który do późna serwuje np. kobasicę i czarnogórskie wino Vranac.
W Žabljaku wieczorem było zimno, pogoda na długie spodnie i kurtkę, także przeżyliśmy lekki szok termiczny tuż po Belgradzie:)

Rano, wyspani, bo nie w namiocie, wyruszyliśmy nad Czarne Jezioro. Trzeba przejechać Žabljak samochodem i dojeżdża się do szlabanu. Tam płacimy 1€ od osoby i asfaltową dróżką dochodzimy do jeziora. Po drodze mijamy sprzedawców jagód i poziomek. Jezioro podobno wyschło przez ostatnie parę lat, a dawne dno zarosło, więc można po nim się swobodnie poruszać. Widoki są przepiękne! Jezioro można obejść szlakiem dookoła, ale doszliśmy tylko do połowy, jako że mieliśmy w planach jeszcze Ostrog tego samego dnia:) W połowie drogi stał ogrodzony namiot i wyglądało to tak, jakby ktoś tu na stałe mieszkał. Może to i fajnie mieszkać w parku narodowym:) Zdjęcia dorzucę później, ale teraz mogę już powiedzieć, że przy przejeździe przez Czarnogórę, Žabljak to obowiązkowy punkt. Przede wszystkim pobyt tam uświadamia, że ten kraj wielkości województwa, ma i fajne góry, i fajne morze, i fajne drogi, co wszystko razem sprawia, że Czarnogóra to raj!:)