bywajtu

Ten zwrot można spotkać we wszystkich muzułmańskich krajach, ale nie tylko – znalazł też drogę do języków ludów nie-arabskich, często też nie-muzułmańskich. We wschodniej Turcji wcale nie musisz być wierzący, żeby go używać. Stał się częścią tradycji, jak polska postna Wigilia.

Mashallah czy też Mash’Allah oznacza po arabsku mniej więcej Allah tak chciał. Zwrotu używa się gdy podziwiamy jakiś cud, wydarzy się coś niesamowitego, ktoś zrobi coś dobrego, widzimy piękne dzieci, ktoś zda egzamin, przejeżdża świetny samochód – tak naprawdę we wszystkich momentach, kiedy czujemy bądź widzimy piękno boskiego stworzenia. Te proste słowa wyrażają uznanie, radość, dziękczynienie, szacunek. Przypominając przy tym, że wszystko to powstało czy też zostało osiągnięte z woli Allaha.

Turcy wierzą, że jeśli ktoś coś chwali, docenia – nawet w myślach – powinien od razu powiedzieć mashallah, żeby jego słowa (bądź myśli) nie sprowadziły uroku na daną osobę czy obiekt. To niezwykle ważne, bo w ten sposób pokazują, że nie są zazdrośni o piękno boskiego stworzenia. Cała zazdrość zostaje odrzucona, nawet ta niezamierzona. Dlatego nie dziwcie się, kiedy tuż po tym, jak dowiecie się, że macie piękne oczy, usłyszycie niezrozumiały szept. Ten szept, który bardzo szybko wbije się wam do głowy, ochroni wasze oczy przed chorobą – wierzy się, że jeśli po takim komplemencie nie padnie mashallah, zadziała zazdrość i zaszkodzi boskiemu stworzeniu. Znajoma Turczynka śmiała się, że z tego powodu na kilka dni straciła swój głos – bo nieświadomi niczego Europejczycy chwaląc jej śpiew, nie szeptali po arabsku.

Wszystko jest mashallah. Jak tu się nie śmiać do tego świata i nie chcieć w nim zostać.