bywajtu

W Kosciołach Wschodnich długo nie obchodzono w ogóle Bożego Narodzenia, a zamiast niego celebrowano 6 stycznia Epifanię - (Dzień Objawienia Pańskiego, znany szerzej jako Święto Trzech Króli).


Ciekawostka: w czasie Saturnaliów chetnie grano w gry hazardowe "na orzechy" zamiast na pieniadze, co miało uosabiać powrót do złotej epoki gdy swiat nie był jeszcze opanowany przez pieniądze. I tu dochodzi do ciekawej zbieżności z Polską (choc nie w sensie czasowym), gdzie też chetnie grano "na orzechy" w okresie bozonarodzeniowym - z tych samych powodów.

Ciekawie o okresie przesilenia, w którym wypadają święta Bożego Narodzenia, Sylwester i święto Trzech Króli mówi prof. Mikołejko w niedawnym wywiadzie dla "Przeglądu"(http://www.tygodnikprzeglad.pl...  )

"Do dziś w starych kulturach europejskich zachowała się pamięć o tzw. 12 strasznych dniach – okresie między 25 grudnia a 6 stycznia. Właśnie wtedy rozgrywa się najzacieklejsza walka życia i śmierci, światła i mroku, demonii i boskości. Złe moce i ciemność zaczynają co prawda ustępować, ale wciąż stawiają zacięty opór. W Polsce świętowanie Bożego Narodzenia zachowało to bardzo archaiczne podglebie. Siedzimy obok zielonego drzewka, w kręgu światła, a na zewnątrz szaleją złe moce. Symbolizujące życie zieleń i iluminacja mają je odpędzić. Podobną funkcję spełniają fajerwerki w sylwestra (święto ustanowione w IV w. przez papieża Sylwestra) – pierwotnie nie symbolizowały one radości z nadejścia nowego roku, lecz odstraszały zło. Ten okres kończy 12. noc, podczas której odbywały się szalone zabawy karnawałowe i maskarady. W tę noc dzieje się dramat Szekspira „Wieczór Trzech Króli” – w oryginale nosi on tytuł „Twelfth Night, or What You Will („Dwunasta noc, czyli co chcecie”)".

Zawsze mam problem z takimi informacjami. O tym, że jakieś święta chrześcijanskie są kontynuoacją jakichś świąt przedchrześcijanskich albo że jakieś opisy z Biblii są bardzo podobne do pewnych opisów z zupełnie innych kręgów kulturowych i wcześniejszych, np. liczne opisy potopu.

Bo jaką one w istocie przynoszą wiadomość? I czy dobrą czy złą?

Czy należy sądzić, że religia jest po prostu manipulacją polityczno-ekonomiczno-obyczajową, czyli niczym szczerym i prawdziwym? A może jest w ludziach coś na kształt instynktu religijnego, który przybiera formę różnych wyznań, bo mamy potrzebę ubierania spraw w formy zrozumiałe i przyziemne, po prostu po to, aby sobie z tym poradzić? I stąd ta kontynuacja, bo forma religii raz jest taka, a raz inna w historii? Wtedy ta kontynuacja byłaby w zasadzie dokumentem na ów instynkt.

Prawdopodobnie każdy udzieli takiej odpowiedzi, jaka chciałby, aby była prawdziwa. Bo trudno coś tu dowodzić.

Jednak jeśli w tych doniesieniach jest taki ton nieznośnie racjonalny "bycia bez złudzeń", to mi się nie podoba. To taki sam typ postawy jak nieznośnie moralizatorska czy fundalmentalna, tylko w drugą stronę.

[IDB]: Jednak jeśli w tych doniesieniach jest taki ton nieznośnie racjonalny "bycia bez złudzeń", to mi się nie podoba. To taki sam typ postawy jak nieznośnie moralizatorska czy fundalmentalna, tylko w drugą stronę.

Ależ to nie jest zarzut do tego wpisu! To była moja ogólna refleksja, a raczej dylemat, co takie informację wnoszą do mojego pojmowania dziejów czy człowieka.

Próbuję sobie sama odpowiedzieć na pytanie, o czym świadczy to, że chrześcijaństwo czerpało z innych kultur.

A nie podobają mi różne wpisy ex cathedra, w żadnym temacie. Może to źle, jeśli uznać, że wartością jest pewność. W ten sposób otworzyliśmy nowe pole do dyskusji..... aczkolwiek może nie tutaj powinna się toczyć.

[IDB]: Próbuję sobie sama odpowiedzieć na pytanie, o czym świadczy to, że chrześcijaństwo czerpało z innych kultur.

No rozumiem. Może po prostu nadawało im nowy sens, który był nieuchwytny przed Chrystusem? I może też próbowało w działalności misyjnej wykorzystać sprawy znane nawracanym? Coś o tym pisała tu jeszcze Ola: http://bywajtu.pl/uzytkownik/o...