bywajtu

Jak sama nazwa śliwki wskazuje pochodzi z Szydłowa, miasta leżącego w Województwie Świętokrzyskim. Owoce te mogą być z pestką lub bez. Co je zatem wyróżnia? Otóż, poddawane są procesowi jednoczesnego suszenia i wędzenia dymem oraz gorącym powietrzem. Do produkcji Śliwki Szydłowskiej wykorzystuje się tylko najbardziej dojrzałe i najzdrowsze okazy odmiany śliwki domowej, głównie Damachy. Mają również specyficzny smak oraz zapach, jaki usyzkuje się podczas suszenia i wędzenia, a także elastyczny miąższ.

Metoda suszenia śliwki w taki, a nie inny sposób pojawiła się w tym regionie w XIX wieku i nazywana była "suszeniem na laskach". Na czym polegała? Początkowo suszono śliwki na leszczynowych kijach, tuż nad paleniskiem. Natomiast obecnie stosuje się inną metodę. W specjalnych pomieszczeniach, mających ok. 3m wysokości, znajdują się regały, na których montuje się laski, czyli specjalne tace. Na nich układane są wyselekcjonowane owoce śliwy. Palenisko umieszcza się poniżej poziomu ziemi, tak aby śliwki uwędzić, a nie spalić. W trakcie procesu suszenie i wędzenia kilkakrotnie zmienia się położenie owoców, tak by wszystki równomiernie były wysuszone. W tym czasie, w wędzarni panuje temp. od 45 do 90stopni celsjusza. Warto też dodać, że specyficzny smak śliwki uzyskuje się dzięki spalaniu drzew liściastych. Ich popularność zaczęła się w Polsce już przed II wojną światową, a obecnie, na fali powrotu do produktów tradycyjnych, również śliwka zaczyna zyskiwać coraz większe grono odbiorców.

Od 2010 roku Śliwka Szydłowska wpisana jest na listę Chronione Oznaczenie Geograficzne. 

rockindave1, CC BY 2.0, https://www.flickr.com/phot... (rockindave1, CC BY 2.0, https://www.flickr.com/phot... )